Çıplak ayak

Ayakkabı'm yoktu, üzülüyordum.

Ayak'ları olanları kıskanıyordum

Düşündün ve uyandım birden,

Ayakları olmayanlar geldi aklıma

Bağırmak geldi içimden,

Mutluyum diye!

Ayaklarım çıplak olsa da vardı,

Ve benim di.

Arpa ekmeği yapmıştı ana'm.

Boğazımdan geçmiyordu, yutamıyordum.

Arpa ekmeği'de olmayanlar geldi aklıma

Yuttum.

Ağrıları unuttum.

On kardeştik, on dönüm toprak.

Karne gününde, koştum okula

Kar üzerinde, ayaklarım çıplak.

Üşümedi ayaklarım. okula gidemeyenleri düşünerek.

Kapıyı çaldım korkarak.

Karşımda öğretmenim.

Şaşkın bana bakarak -"gir içeri " dedi

İlk defa bu gariban, somun ekmeği yedi.

Krnem hep pekiyi idi, karnım tok.

Eve döndüm koşarak.

Nurhak kar altında , çeşmeler donmuş.

Herkeste bir hüzün var, Ali emmi ölmüş.

Ölümden öğrendim, yaşamın ne olduğunu.

Katır'lılara imrenip, at'lıları kıskanmadım,

Eşek'li olduğumu unutmayarak.