Çıplak gecelerin çocukları

Onların sıcak yuvaları olmadı hiç, sıcak sobalarının üstünde kaynayan taze çayları, ızgara da pişmiş sıcak ekmekleri...

Onların yün kazakları olmadı hiç, levis ya da diesel marka montları, ortamlara akabilecekleri arabaları veyahut paraları...

Onların sevdaları olmadı hiç, koynuna başını yaslayıpta çektiği çileleri anlatabilecekleri, kırmızı dudaklı, lüle saçlı sevgilileri...

Onların belli bir yaşamı olmadı hiç, çünkü onlar bu markalaşmış, menfaat ve rant üzerine kurulmuş düzenin kaderine terkedilmiş çocuklarıydılar...

Onlar dolunay'ın çocuklarıydılar, ceplerinde geceleyin gökyüzünü sınırsız seyretme lüksü,
yüreklerinde sızmak bilmez bir kardeşlik duygusuyla doldular büyük şehirlere apansız, onlar istemediler şüphesiz kış ayazında minibüs egzoz'un dan çıkan dumanla ısınmayı, çöpten buldukları ekmek parçasıyla yetinmeyi, ama içlerinde yine de kadere karşı bir isyan göremezsiniz....

Çünkü onlar paylaşmayı, acımasız sokakların, organ mafyalarının, tinerci çocukların kol gezdiği bir ortamda öğrendiler...

Onların her zaman yüreğimizde tutmaya çalışalım ve halimize binlerce kez şükredelim lütfen...

Yakamoz gecelerin ve tütün kokan sokakların çocukları sizlere binlerce kez selam olsun....