Çırılçıplak ruhum

Soydular ruhumu bu gece. Çırılçıplağım. Aldılar ne varsa tutunduğum sıkı sıkı. Ne kıskançlığım kaldı ne de bencilliğim. Ne öfkem kaldı ne de çılgın hedeflerim. Çırılçıplağım gecenin sabaha kavuşmak üzere olduğu tanrının sahilinde. Ne üzüntüm kaldı, ne dayanamadığım kederim, ne kadar çabuk teslim aldı beni çaresizce kaderim. Hem çıplağım, hem yalnızım bu gece. Hissetmiyor donmuş gibi ellerim, ilgilendirmiyor artık beni uğruna canımı vereceğimi söylediğim sevgilerim. Dalgaların sesi betonlaşıyor vurdukça yüreğime, ayın ışığı tepetaklak düşüyor denizin üzerine.

Çırılçıplak ve yalnızım bilmediğim bir yerde. Yok artık çılgınca peşinden koştuğum zevklerim, İçinde erimek için yıllarca peşinden koştuğum tutkularım. Kaybolmuş neslimi çoğaltacak organlarım, kurumuş sanki içimde hissettiğim ırmaklarım. Ne kadar anlamsız kaldı, sevginin sıcaklığından mahrum dudaklarım. Fazlalık gibi geliyor yaşamın bu zengin dekorunda, özlemini çektiğim sesleri duyamayan kulaklarım. Sevgiyi sarmak istemeyen kollarım, çok çirkin kaldı sevgiliye koşma isteğinden yoksun bacaklarım. Belkide hala okşanmayı bekliyor son bir umutla canlanabilmem için yanaklarım.

Çırılçıplak bedenim arınmış günahlarımdan, günahsız kalan ruhum donarak uzaklaştı sanki umutlarından. Aşklarım, hayallerim, mutluluklarım ve acılarım elimden alındı bana hiç sorulmadan. Oysa gözlerim hiç şikayetçi değildi olur olmaz akan gözyaşlarımdan. Buz gibi donmuş burnum, nasıl uzak kalabilir, sevginin ruhunda keşfedilmiş gizemli kokulardan. Dudaklarım daha ne kadar dayanabilir ayrı kalmaya, sevgiyle beslendiği çılgın dudaklardan.

Çırılçıplak ruhumla, donmuş bedenim elele vermiş bu gece. Düşünmeden acıların ve sevgilerin yokluğunda özgürce, tatil yapıyorlar sanki tanrının sonsuz sahilinde. Umurlarında bile değil mehtap ve deniz, ne kadar mutlu görünüyorlar bir görseniz. Dalgalarını vursada suratlarına kendilerine gelmeleri için deniz, sevişiyorlar çılgınca, duygusuzca düşüncesiz. Mehtap utanmaları için aydınlatıyor birbirine kenetlenmiş ruh ve bedeni, sevgisiz sevişilmez, acızsız aşk olmaz diye ötüyor cırcır böcekleri.

Çırılçıplağım ruhum ve bedenimle bu gece, hatırlayamıyorum yaşadıklarımdan tek bir hece. Artık ruhum yok oldu, dalgaların vurduğu kayalar oldum yalnız bedenimle. Sevgililer öpüşüyorlar üstümde, çılgınca sevişiyorlar hiç çekinmeden gizli köşelerimde. Mehtapta dans ediyorlar, kimbilir hangi sevgilinin doğum gününde.

METİN ÖZKAYA