Çocuk dediğin biraz sersemdir...

İçeriye bir manken edasıyla girdi... Pembe boncuklu, pullu bir elbise var üzerinde...Saçlarında küçük papatya tokalar... Gelir gelmez ofis çalışanlarının ilgi odağı olmayı başardı küçük hanım... Annesinin elini bırakıp bana doğru kendine güvenli adımlarla yürüyor...

Yüzünde bilmiş bir gülümseme var... yanıma gelip ne yaptığımı soruyor...Ekranıma bakıyor, gazetenin magazin sayfası dikkatini çekiyor... Deniz Akkaya ilgisinin odağı şimdi... Uzun uzun bakıyor fotoğrafa... Sonra büyük bir ciddiyetle "Biliyor musun?" diyor "Annem bana Hülya Avşar'ın elbisesinden alacak"

Gidip bir sandalyeye oturuyor... televizyonu açmamızı istiyor... Annesi atılıyor hemen "Seda Sayan'ın programını hiç kaçırmaz ablası"... Şaşkın şaşkın bakıyorum... 6 yaşında bir kız çocuğu 25 yaşında genç bir kadının bilmiş halini giymiş üzerine... Daha da tuhafı annesi, genç bir kadının annesi olmaktan memnun ve mesut bir halde... Kızının 6 yılda 25 yıllık bir gelişme! kat etmesinden onur duyuyor olmalı...

Dehşet içindeyim... Çocuk cüce bir kadın gibi salındıkça odanın içinde benim tüylerim diken diken oluyor...

Kendi çocukluğum geliyor aklıma... Çocuk dediğin biraz sersemdir...Masumiyeti de bu sersemlikten gelir zaten...Saçma sapan sorular sorar, abuk sabuk oyunlar icat eder kendine... üstüne başına ne giydiğinin bir anlamı yoktur... annesi bir tişört, bir şort giydirir...Çocuğun hep acelesi vardır...giyinirken bile...annesini sıkıştırır "anne hadi anne hadi"... oyun beklemez çünkü...

Bahçede koşar, oynar, abuk sabuk bir dolu şey toplar sokaktan, onlardan yeni oyuncaklar yapar... Yaratıcılık konusunda kimse eline su dökemez bir çocuğun... Çoğumuza saçma sapan gelir yaptıkları ama ciddi anlamda saf yaratıcılık vardır bir çocukta...

Ben bir çocuğu hep böyle tasavvur ederim kafamda...Çünkü ben ve bütün arkadaşlarım öyleydik...

Şimdi ise benim kafamdaki küçük kızlar, pembe boncuklu kumaşlara takılıp birer birer kayboluyorlar...Onlar başka bir zamana aitler sanki...Soyları tükendi ya da bir evrim geçirdiler...

Daldığım düşüncelerden, koluma dokunan yüzüklü, bilezikli küçük bir el ile çıkıyorum... Bizim pembe prenses bana Seda Sayan'ı gösterip soruyor: "Sence saçlarım sarı olsa daha mı güzel olurdum."