Çocuk olmak varmış yıllar sonra...

Ben de hafta sonları birçok insan gibi uyur, kahvaltı sofrasında gazetemi alır keyif yapar, dinlenirim. Bu hafta sonu erkenden kalktım, attım kendimi dışarı, aklım nereye git derse oraya gidecektim. Yanıma çok sevdiğim biricik arkadaşımıda aldım çıktım yola.

Uzun süredir gitmediğim parkada'ya...

Belki herkes bilmez ama bayrampaşa civarında sessiz, sakin, rahatça yürüyüş yapılacak hoş bir yer bence.

Hava da çok güzel huzur içinde yapılan bir yürüyüşten sonra güzel bir kahvaltı ve kahve keyfi.

Ve benim çocukluğum...

Hani bazen çocuk olmak varmış deriz ya aynen öyle bir gündeydim.

Yürüdüm, koştum, çarpışan arabaya bindim, hatta parkta bile oynadım...

Gerçekten bazen insanın bütün dertlerini, sıkıntılarını unutup çocuk olması lazımmış.

Ben koştukça oynadıkça bütün dertlerim koştuğum yollara bir bir döküldü sanki benden uzaklaşırcasına.

Doğayla iç içe olmak gerçekten farklı ve güzel duygular yaşatıyor insana.

Daha sonra çocukluk bitti ve döndük tekrar güncel yaşantımıza, dertleştik bütün sıkıntılarımızı bıraktık parkta duran çöp kutularına.

Güzel bir günün ardından bir çocuk gibi hoş bir eda'yla eve dönüş. Ve sonradan yoğun da olsa yaşanacak güzel bir hafta...

Bu arada bu yaşanan güzel bir günde bıkmadan dertlerimi dinleyen, paylaşan ve çocukluğuma katlanan canım dostuma teşekkür ederim.

SEVGİLER...