Çocuk

Sen ne bilirsin ki çocuk?

Ne kadar anlayabilirsin çevrende olup bitenleri
Silah sesleriyle güne uyandığında bir sabah?
Hala içinden dışarı çıkıp en sevdiğin arkadaşınla
Saklambaç oynamak geçerken
Korkak gözlerle annenin yanına koşarsın!

N'oluyor bile diyemeden
Kapılırsın sen de aynı korkuya
Onun göğsünde son bulan bu sığınma
Biraz da olsa rahat nefes aldırsa da
Geçici olduğunu fark etmen zor olmaz, O küçüçük dünyanda...

Sen ne bilebilirsin ki çocuk?
Nedendir yaşanan onca gürültü?
Kim kimden neyini kıskanmaktadır?
Ben vereyim dersin isteyene, şekerimden bir parça?
Ve işte ancak o zaman birkaç damla yaş dolar O minicik göz yuvalarına,
Saklambaç arkadaşının birkaç gün sonra
Sular durulduğunda ve silahlar sustuğunda Senin oyun oynamak için çağırışlarına
Cevap veremeyecek kadar Uzaklarda olduğunu anladığında ...