Çocukluğuma rastlasaydım...

Çocuk halime rastlasaydım bir yerde

Zaten ancak "bir" yerde olabilirdi bu

Özgürlüğün alabildiğine yaşandığı

Çocukların kuşlarla yarıştığı yerde

Çocukluğumu yaşadığım köyde...

Ona ilk söyleyeceğim şu olurdu

Hatta bir "merhaba" dan bile önce..

Sakın ha..Aldanma hayallerine..

O hayallerin ki, tozu dumana katarak

Şehire giden kamyon kasalarına

Uzaktan uzağa kıvrılan trenlere bakarak

Katılmak isteyip katarına

Düşerdi gidenlerin ardına..

Aldanma hayallerinin vaad ettiği yarına

Köyünden, evinden, arkadaşlarından

Annenden, babandan, kardaşlarından

Sakın ha..ayrılma..!

Rastlasaydım o koca kafalı çocuğa

Gözleri pırıl pırıl içi heyecan dolu

Heveslerin kalsın kursağında

Zehirlidir şehirlerin yolu...

Köyünde kal, kuzularını otlat bağlamanı çal

Düşersen şehrin okullarının sıralarına

Koyarlar seni insanı çürüten kalıplarına

Başına bir şapka, boynuna bir yular

Tutar ucundan istedikleri gibi kullanırlar...

Sen terketme köyünü..

Kırmızı kiremetli toprak evinde

Tarlanda, bağında, bahçende..

Dağında, kırında, ormanında..

Cenazede, yasta, düğünde..

Halden anlar köylülerinle

Koyunla, kuzuyla, keçinle

Tozlu ama temiz hayatını

Şehrin yağlı asfaltlarında kirletme..!

Görüntüleriyle seni büyüleyen

Süslü şehir kızlarına da

Sakın aldanma..!

Dediği gibi annenin sürekli

İçi seni yakar dışı eli..

Bütün marifeti, bir karış dili..

Sen vefayı yine yanında yörende

Bir göz ucuyla bile bakmaya utanan

Saflığı masumiyeti yüzünden okunan

Görüşüte belki biraz pasaklı

Ama güzelliği içinde saklı

Köyünün kızlarında ara..

Genişten olsan düşsen de dara

Gençliğinde de yaşlandığında da

Hep seninle olacak olanlar onlar..

Şehrin sokaklarında ruhları kirlenmiş

Şehir kızları vefadan ne anlar...!

Hadi, söz dinle, aptallık etme..

Sonunda yenilmiş ve yaşlanmış olarak

Dönüp geleceğin baba ocağını

Şehrin sahte ışıltısına kanıp

Sakın terk etme...!