Çocukluğumun bayram tadı

Hatırlarım yıllar öncesinde kalmış bir bayram sabahını, sabah ezanıyla uyanıp alaca karanlık vakitte arifeden alınmış yeni kıyafetleri giyme telaşı sarar heyecan içinde bayram namazından babamızın gelmesini beklerdik. Babamı kapıda gördüğümüz o an salonun kapıları açılır sırayla bayramlaşır harçlık alırdık, bizi telefon yağmuruna tutan kuzenler, teyzeler ve enişteler, hazırlanmış olan kahvaltı sofrası için sabahın o erken saatlerinde evimizden çıkar, Ananneme giden o yolda bizi bekleyen sofranın ayrıcalığı, neşeli zevk dolu dakıkalarla ruhumuzu beslerdik..
Kahvaltı sofrasında denklanşöre basılır fotoğraf kareleriyle süslenir ve hoş sohbet gecen dakıkaları belgelerdık... Saatlarce süren sohbet, orta şekerli yapılmış türk kahvesi ve ardından lezzetiyle hala damağımda olan ev baklavası...

Gün geldi yetiştik büyüdük okulları bitirip babamın deyimiyle kocaman çocuklar olduk, her ne kadar babamın gözünde büyümemiş olsak da, ahh o eski bayramlar demekten kendimi alamıyorum...

Şimdi yüzümde bir hüzün sebepsiz değil... Artık ne arifeden gelen bayram kıyafetleri ne de o eşsiz kahvaltı sofralarını süsleyen neşe... Arife gününden yapılan valizle şehri terk eden hazırlıklar aldı yerini...

Şimdi çocuk olmak vardı... Çocuk nefsiyle çikolata yemek, harçlık toplamak vardı! Bayram sabahı duyulan heyecanı yenıden tatmak vardı !

MUTLU BAYRAMLAR