Çok uzağında aşkın

Şimdiki zamanın somutluğunda

Can çekişirken imge ordusu,

Soyut bir yadsımazlıkla

Böğründe yılgısı geçmişin.

Depreşen hüzünle

Nice betimleme

O boyutsal coşkunun tek mihenk taşı.

Sayısız çekince adına

Aldığı aşk yarası

Silik bir izlek sadece mizacının sunumu

Sıradan bir edim hatta

O yok oluş.

Doğumundan bu yana

İçine çekildiği ana rahmi

Uzak kalmak maharet ise ihanetten,

Katsayısı o istimlâk etmiş ruhun

Enkazı ne varsa geride kalan.

Ne tek bir motif

Ne tek bir bileşke

Hatta sıraya girmişken

Varsın devinsin hüzün alayı.

Eğreti ve yeknesak bir aşk

Varla yok arası

Nezdinde koca bir hiç

Derin bir iç çekiş…

Dokunurken usulca rehavet

Ölümün soğuk nefesi

Yalarken yüzünü.

Nice atak eşliğinde

Depreştiren üzüncü

Kıyısında ölü düşler.

Hayali bile güzel dememek adına

Uzağında çok uzağında aşkın

Ne reddi mümkün ne kabulü,

Yadsınamaz bir tedirginlikle

Sığındığı masumiyet

Payına düşerken sükûnet,

Fısıldar en derinden o iç ses:

Zamanı geldi, perdeyi çek…