Çöle düşen Su diye sayıklar.. ( Su sensin )

Onun bıraktığı yükler bile güzel gelir sana, hala ondan bir şeyler bulduğun için şanslı hissedersin kendini, her sabah aklına gelir ne kötülük yapmış olursa olsun gününün hiç bir anını onu düşünmeden geçiremezsin. Bir süre sonra acı vermeye başlar bu düşünceler iyi kiler keşkelere, yaşanmışlıklar, pişmanlıklara dönüşür..

Öldürmek istersin onu beyninde ama kalbin buna asla izin vermez ve sen direnirsin hep fakat defalarca yıkılırsın, darma dağın olur mutluluğun, derdin, gülüşlerin ve yaraların kanar senin her ismini zikredişinde, her gördüğünde duyguların karışır napacağını bilemezsin, neyi bulamıyorsan kendinde onda ararsın hep, gırtlağına kadar dolusundur ama aşkın onu da geçer nefretini yutarsın. Herkes acısına tuz basarken sen en iyisini yapıp onu basarsın kalbine, usul usul seversin sessizce ve onun haberi olmadan uzaktan izlersin bir an gözleriniz kesişir belki işte o zaman aşkından vurulmuşa dönersin çünkü bilirsin o kesişmenin aşk'tan olmadığını...

Hayatın her köşesinde yalnız kalmak istersin, kimseyle konuşacak bir şey bulamazssın çünkü. Tek sızın o dur senin ki sen ondan gelen acıları bile paylaşmak istemezsin, onsuz uyuduğun her geceye  isyan edersin ama paylaşamazssın işte, kafanı yorgana boğup ağlarsın sessiz sessiz o bilmez.. Ve sonra bütün bu duygulardan sonra cesaretlenirsin artık kafanı kaldırırsın, hayata rest çekebilecek kadar güçlenirsin, ağlatmazsın gözlerini, başkalarının gözlerinde onu aramaktan vazgeçersin, kaybettiğin ne varsa hepsini tek tek onarmaya başlarsın, gelmeyecek dersin ve sonra ne olur biliyor musun ?

O gelir.. Zamanlaması o kadar güzeldir ki, hayatını zindana çevirdiği zamanlarda başkasının mutluluğla meşgul olan o insan senin en masum hayallerinin sahibi, mimarı ve aynı zamanda da yıkıcısı olan o insan çıkagelir, '' sen nasıl mutlu olabilirsin ? '' Der gibi girer hayatına, sonra tekrar kurdurur o hayalleri ve tekrar yıkar ama sen bu defa güçlü durursun karşısında için her seferinde kan ağlar ama güler gözlerin ve inanamaz o buna, ama bilmez yokluğunda ne duygular yuttuğunu, söylenmemiş sözlerin suskunluğunu bilmez. Zaten bu yüzden gelir yapar yıkar, ama o farkında değildir ne sevildiğinin ve sevilmişliğinin, su gibi görür seni ve ne zaman çöle düşse adını sayıklar seni ister çünkü o zora gelemez, mücadele etmeyi sevmez ve asla bilmez onun bir bardak su sandığı geri döndüğünde kocaman bir şelaleyi yoldaş etmiştir kendine.