Coronavirüs, Son Musibet Mi?!?

Coronavirüs, İnsanlığın  ilk ve En Son Musibeti Değil…

Bakalım daha neler yaşayacağız bu yerkürenin insanlığı olarak…

Evden çıkıyoruz ağzı ve burnu kapatan beyaz bir bez…

Renklisi de var…

Siyahı da var…

Beyazı kullanılıyor daha çok…

Maske…

Ekonomiyi de savaş olasılığını da yokluğu da kıtlığı da…

Mevcut işsizliği de…

Hepsini ifade eden de bu maske!..

Ağız, burun kapalı, ama beyin, akıl alıp vermelere devam ediyor; ruh ve beden sağlığı da alarm veriyor… Dedeler, nineler, yaşlı anne ve babalar:

-Biz iyi kötü günümüzü geçirdik de çoluk çocuğumuz ne olacak!..

-Bu gençlerin hali ne olacak!..

Gibi endişeler içinde üzülüp duruyor…

Koronavirüs: Dünyanın çıkan son çivisi…

Dünyanın çivisi de kayboldu…

Bulacak da yok…

Kim bulacak!..

Dünya iktisadı can çekişiyor, bu salgın aylarında gelirini katlayanlar olsa da…

Her yerde savaş makineleri: Havada, karada, denizde…

Ege ve Akdeniz savaş gemisi kaynıyor; çocukların oyuncakları değil bunlar…

Karadeniz de öyle…

İyi de bu kadar savaş gemisi kimin için, kimler için, hangi ülke için…

Millet olarak zor günlerdeyiz…

Bu virüs: Aklınızı başınıza alın, ben ilk, en son ve en büyük musibet değilim; daha büyükleri benden sonra, ben daha büyük musibetlerin habercisiyim sadece…

Diyor…

Evet, virüs böyle diyor…

Ne olacak halimiz!..

Bir ve beraber olmaktan, çok çalışmaktan, birbirimizi çok sevmekten, dağa, taşa, bayıra buğday ekmekten başka çaremiz mi var!..

Bir yandan da savaşa hazır hale gelen dünyada, biz de birleştirilmiş, büyütülmüş enerjimizle savaşa hazırlanmalıyız…

Dünya tekin değil!..

İnsanlığın hali hal değil!..

Akıl başa alınmalı, gün gaflete düşülecek gün değil!..