Çözüm uzadıkça yaşam standardımız düşüyor..

Demokrasi bir yönetim biçimidir..

Vatandaşın kendi kendileriyle yönetilmesi, seçmesi, seçilebilmesi..

Seçenler, seçilenler tarafından yaşam standartlarının yükseltılmesini beklerler..

İnsanca yaşam için..

Demokrasi, aynı zamanda çok partili sistem demektir..

Başbakan, ana muhalefet ve muhalefet liderleri ülkeyi anayasa ve hukuk kuralları içinde yönetirler..

Ülke sorunlarının çözümünde koordineli çalışırlar..

Tıpkı ülkemizde olduğu gibi.!

Liderler üç buçuk yıl aralıklarla bir araya gelirler, ülke sorunlarını "şıp" diye çözüverirler.!

Böyle birşey görülmemiştir sevgili okurlar..

Ne işlere yararlar bu siyasi liderler?

Bırakın ülkenin diğer sorunlarını, en önemli terör sorununun çözümünde bile bir araya gelemiyorlar..

Gelemiyorlar değil, gelmiyorlar..

Düşünüyorum da bazen, "derin devlet" dediğimiz güçler tarafından mı istenmiyor acaba bir araya gelmeleri.?

Öyle ya, demokratik ülkelerde sorunlar şiddet ile değil, dıyaloglar ile çözülüyor..

Peki, dıyaloglar gelişmeyince ne oluyor?

Tabi ki, çözümsüzlükler yumak haline geliyor, sorunlar bilinmeyen çok denklemli çözülmesi zor durumlar haline getiriliyor..

Çözülmesi gereken sorunların gecikmesinden derin devlet nemalanıyor.

Tıpkı kürt sorunu çözümünde olduğu gibi..

Çözüm süreci uzadıkça dünyanın derin devlet teşkilatları silah satışlarından daha fazla nemalanıyorlar..

Çözüm süreci uzadıkça devlet'in bütcesi daralıyor ve vatandaşın yaşam standardının yükselmesi engelleniyor..

Ha, bu arada hiç kimse umutsuzlanmasın terör bitmeyecek diye..

Terör'ün sonlandırılmasına inananlardanım..

Terör bitmeli ki, büyük Ortadoğu projesine piyasa ekonomisi sokulabilsin..

Terör bitmeli ki, yeni Ortadoğu'da teknoloji gelişebilsin..

Terör bitmeli ki, dünya'nın derin devletleri yeni Ortadoğu'ya teknoloji ürünleri satılabilsin..

Derin devletler için, silah da bir demir parçası, bilgisayar da. Değil mi?

Yine nemalanma, yeniden nemalanma.!