Cumhuriyet'in destanı- Serbest cumhuriyet fırkası ve Menemen isyanı

4-SERBEST CUMHURİYET FIRKASI

1925-1930 yılları arasında sağlanan huzurla,

Genç Türk Devleti her alanda atılımlarda.

Dünyayı sarsar 1929 ekonomik bunalımı,

Milletvekilleri eleştirir hükûmetin politikasını.

Gazi Paşa’nın da tam demokrasi isteği depreşir,

Meclisi yeni partiyle renklendirmeye heveslenir.

Hükûmeti denetlemek, farklı görüşleri öğrenmek amacı,

Ekonomik kalkınma atılımını başarmak tek uğraşı.

Yeni parti için yakınlarını seferber eder,

Bu denemede mutlak başarı ister.

Çağırır Paris Büyükelçisi Ali Fethi beyi,

Ona duyduğu güvenle verir zorlu görevi.

Kız kardeşi ve yakınlarını üye kaydeder,

Partiler üstü kalacağına dair ant içer.

12 Ağustos 1930’da kurulur Serbest Parti,

C.H.P.’deki muhalifler paylaşır görevleri.

Ali Fethi Bey Başkan, Nuri Bey sekreteri,

Senih, Nakiyettin, Tahsin, Haydar, Refik İsmail,

Ağaoğlu Ahmet, İbrahim Süreyya, M.Emin,

Dr.Reşit Galip, Süreyya Paşa üyeleri.

Yarın ve Son Posta destekçileri basından,

Kısa sürede benimsenir halk tarafından.

Cumhuriyetçilik, milliyetçilik, lâiklik baş ilkeleri

Kadınlara siyasî hak, seçimler tek dereceli.

Devletçiliğe karşı liberalizmi savunur,

Kısa sürede herkesin u m u d u olur.

Çığ gibi artar günden güne üyeleri,

Tedbirlere rağmen gericiler doldurur partiyi.

Girişilir koyu bir din propagandasına,

Eleştirir hükûmeti, saldırır lâiklik ve inkılâba.

Fes, tekkeler, Arap harfleri gelecekti geri

Gazi paşa aleyhine konuşmaktan çekinilmedi.

Fethi Bey Ege’de başlar yurt gezisine,

C.H.P. binası taşlanır demokrasi beşiğinde.

Meclisi ayağa kaldırır İzmir olayları,

Ağır dille suçlanır parti başkanı.

Hayal kırıklığı yaratır Belediye seçimleri,

Hükûmet sorumlu görülerek ağırca eleştirildi.

Sert mücadele ve ithamlar sıçrayınca meclise,

Fethi Bey karşı karşıya gelir Gazi’yle.

Bütün iyi niyetlerine rağmen olamaz etkili,

17 Kasım 1930’da fesheder partisini.

Bir demokrasi denemesi daha başarısız olmuştu,

Gazi anlamıştı daha inkılâbın tam oturmadığını.

5- MENEMEN İSYANI

Serbest Partinin kapatılmasından 36 gün sonra,

Menemen’in ufuklarında belirir irtica.

Derviş Mehmet adında bir Nakşibendi,

Dini kurtarmaya kalkışır, ünvanı Mehdî!

“Sınıra geldi Abdülmecit Sancak-ı Şerifle,

Şeriatı kurtarmak için toplanalım gölgesinde!”

Yunan zulmüyle yanmış, ezilmiş Menemenli

Pek çabuk unutur on yıl öncesini.

Dinî yazılarla donatılı bayrağın peşinde koşar,

Hükûmet Konağı önünde “şeriat” diye coşar.

Öğretmen Asteğmen Kubilay bastırmak için isyanı,

Tahta manevra kurşunlarıyla sarar alanı.

Kendilerine kurşun işlemediğine güvenirler,

Kör bağ bıçağıyla Kubilay’ın kafasını keserler.

Ardından Hasan adlı bekçi şehit edilir,

Menemeni inletircesine tekbir çekilir.

Halk ne olduğunu anlamadan kapılır ilahî sese,

Bağırıp durur ortalık sanki zelzele.

Olayı duyunca k a h r a m a n o r d u,

Menemen’i sarıp elebaşıları vurdu.

Yakalananlardan olayın bölgesel olmadığı,

Anlaşılır bir şebekenin rejim aleyhine çalıştığı.

Hükûmet ilan eder bir ay sıkıyönetim,

Denetlenir Menemen, Manisa, Balıkesir.

Olay büyük tepki yaratır ülkede,

Suçlular her kesim tarafından lânetlenmede.

Askerî Mahkeme cezalandırır suçluları,

Cumhuriyeti güçlendirir Kubilay’ın kanı.

* * **