Dar vakit

vakit dardı

ondan kestim uykularımı

gecenin bi yerinden

söktüm teyel diye yıldızları

sığdım elimin akıyla

kendi küçük varsıllığıma

tastamam

arındım eski zaman heykellerinin

o çipil gözlerinden

sözlerinden taş taş

sardım kelebek kollarımı

ürpermiş denizlere

artık çalkantılı sularda

durulur koy sakinliği

çağırdım büyütmeye korktuğum çocuk yanımı

sıvadım ayaklarımı dizlerime

ellerimi dirseklerime varası

daldırdım uzak baharlara

kağıttan gemiler geçti

kuyruksuz kurbağalar

dört başı mağmur yalnızlıklar geçti

ıslıklar eşliğinde

kuşlar geçti

makas kuyruklu

geçti de gitmedi bulutumdan

nerelerden alıp kollarımı

nerelere bağladığım gül dalları

yanyana koysam upuzun tren yolu

ölüler geçti

kaldılar sarı siyah resimlerde

karıncaları neden mi sevmiyorum

"çıkayım dağlara da kurt yesin seni"

geçtim geçmelerin telaşından

geçmek dedikleri üç ünlem

iki yol

ilki kırkikindi

bi esinti

iki damla

üç telaş

"arkası fasl ı bahar"

ikinci zemheri

bi fırtına

iki ayaz

üç dalaş

nasıl etsem de oldursam serin mi serin çam gövdesi

yağdırsam diken diken dalından

çarpsam kanatlarımı kalabalıklara

yangın yangın sağılsam

bu sabah bereketli bi kokuyla uyansam

çay yanında simit açsa

kendinden geçse peynir

buram buram rüzgar koksa

ne kalmışsa genzimde sustuğum

bütün sesleri sıcak ekmek gibi bölüşsem

yarı gün demeyip sonra

atsam kendimi

gürül gürül akan kalabalıklara

katıla katıla ölsem