Davranışlarını karşısındaki kişinin göstereceği tepkiye göre ayarlamak iletişim sahtekarlıklığıdır

Diğer insanlarla ilişkimizin şeklini onların bize göstereceği tavırlar belirliyorsa (bunun tersi de elbet) sağlıklı bir iletişimden bahsedemeyiz. “Hayır derse giderim, evet derse kalırım; verdiği kadar alır hakkıma razı olurum” anlayışı doğru olamaz.

Şüphesiz insanlar size sizin istediğiniz gibi davranmak mecburiyetinde değildirler. Lakin size bir şey veriyor değil ama eğer sizden bir şey istiyor ya da size bir şey vermek zorundularsa aranızdaki iletişimin angajmanlarını sadece onlar belirleyemez; sizi ilgilendirmeyen her konu literatürel anlaşma kurallarına girer.

Alman gereken bir şey için  “Napayım vermedi” deyip geri çekilemezsin. Kişilerin ilişkilerinin nasıl gelişeceği ya da sonuçlanacağı tavırlarına bağlı olamaz. Halk arasında “zarf atmak” diye bir tabir var; yani kişinin niyetini öğrenmek ve bizden alacağı sinyale göre davranmak. Bana pek dürüstçe gelmiyor doğrusu. Ne söyleyeceğiniz önceden belli olmalı. Muhatabın vereceği tepkiye göre söz, düşünce ya da tavrınız değişecekse bu doğru olamaz.

Bu şekilde yaklaşım genelde çekinilen durumlarda ya da uygun olmayan taleplerde söz konusudur. Ne olursa olsun bu tarz davranış korkaklık ve kaypaklık içerir. Komşuya çorba almaya gittin, adam sert çıktı yoğurta fit oldun gibi bir şey. Bu prosedürün içine samimiyetsizlik dışında yalan, hilekârlık, kötü niyet gibi daha bir sürü melanet girer.

İnsanın insana söyleyeceği, ondan isteyeceği, ona vereceği, onunla birlikte ne yapacağı/yapmak istediği filan her şey önceden belli olmalı. Mutlaka duruma göre hareket etmenin gerekli olduğu haller vardır ama bu tüm ilişki ya da iletişim prosedürlerini kapsamaz; bazı durumlar içindir.