Dayı'ma...

Bugün Babalar Günü... Bugün senin günün. Ben, sana çok şey borçluyum. Belki gerçekten öz babam değilsin. Ama sen, bana bir babadan daha yakın davrandın dayı. Belki sana daha önce hiç söylemedim. Belki de ayda yılda bir söylemişimdir. İşte şimdi söylüyorum dayı: Ben seni çooooooook seviyorum.

Bugün Babalar Günü... Belki Küçük Dilmen senin Babalar Günü'nü kutlayamayacak. Ama ben kutluyorum dayıcığım: Babalar Günü'n kutlu olsun.

Keşke hayatta Dayılar Günü diye bir gün de olsa... Ama illa yasalarca öyle bir gün olmasına gerek yok ki dayı. Benim için her gün Dayılar Günü.Her gün, her gün Dayılar Günü'n kutlu olsun dayı... Sen hayatımda gördüğüm en dayı dayısın..:)

Sana çok çekmişim dayı... Hemen hemen senin kopyanım. Beyin bakımından, espritüellik bakımından(!) hep sana çekmişim. Sen bunu bana söylerdin ve biz hep gülerdik. O zaman hiç tam olarak anlamamıştım dayı. İyi ki, iyi ki sana çekmişim dayı...

Şimdi Küçük Dilmen geliyor. Evin tek çocuğu ben iken, yanıma ortak geliyor dayı... Herkes: "Artık sen büyüdün. Senin pabuçun dama atılacak" diyor dayı. Ama ben de diyorum ki: "Hayır! Siz öyle sanın. Dayım bana hep benim yerimin her zaman ayrı olacağını, ve bir gün bir çocuğu olsa bile onu sanki benden çok sevemeyeceğini söylerdi. Hem de evet ben artık büyüdüm. Kıskanmam çocukça bir şey olur. Zaten Küçük Dilmen benim kardeşim olacak. Biz onu dayımla beraber büyüteceğiz" diyorum. Doğru söylüyorum değil mi dayı? Küçük Dilmen dünyaya geldiği zaman bu sözlerini unutmazsın değil mi? Ama ben dayımı tanırım. Benim dayım unutmaz..!

Seni çok seviyorum dayıcığım. Babalar Günü'n kutlu olsun...