Değişiklik düşmanlığı

Bir toplumun uygarlık düzeyi, fertlerin gelişmeyi ve yenilenmeyi ne kadar benimsedikleriyle ölçülebilir. Farklı düşünce veya uygulamalara bakış açımız, onlardan yararlanabilmemizi ya da özgürce reddetmemizi büyük ölçüde etkiler. Eğer yaşamdaki değişiklikleri niçin benimsediğimizin veya reddettiğimizin farkındaysak, (Yerinde, doğru ve yararlı olmasa bile) hiç olmazsa bilinçli karar verdiğimizi savunabiliriz.

Oysa alışılmadık davranış veya uygulamaları çoğu zaman sağlıklı olarak değerlendirmeden, düzenimiz bozulacağı için reddederiz. Bugün yakındığımız birçok olay, yarın değiştirilecek olsa kimbilir ne kadar endişelenir ve rahatsız olurduk.

Ne var ki, bu özelliğimizi daima reddeder ve her şeyin değişmesi gerektiğini iddia eder dururuz. Önemli konulardaki değişiklikleri ise asla benimseyemeyiz. Yaşama bakış açımızdaki aksaklıkların farkında olsak bile, uyarıldığımızda hatalarımıza sımsıkı sarılırız. Salt, değişmemek için, en acı eleştirileri bile göze almışızdır çoğu zaman.

Değişiklik düşmanlığı bize neler kaybettirir? Gelişimimizi durdurur, yeni bilgiler öğrenmemizi ve başkalarına öğretmemizi engeller. Özetle, yaşamı tekdüzeleştirir.

Peki, her yeniliği benimsemeli miyiz? Bu değerlendirme ancak mantıkla yapılabilir. Değişiklikleri salt, "Benimsemek için" benimsemek de, "Kolayımıza gelmediği için" reddetmek de anlamsızdır ve insan zekâsı, söz konusu ayrımın bilincine varabilecek potansiyele sahiptir.

Olumlu yöndeki her değişim, gelişim içindir. Gelişmeyi yadsımak ise, yaşamı reddetmektir...

Aslı Dinçman

İzmir, 05 Mayıs 1995