Değnekten at

Siz hiç değnekten ata bindinizmi? Ben bindim. Hemde çook. Uzunca bir değnek bulursunuz. Sonra değneği iki bacağınızın arasına alırsınız. Hafifçe arkaya dönüp “deeeh” diyerek atın sırtına vurursunuz. At başlar tıkıdık tıkıdık gitmeye. Eğer daha hızlı gitmesini istiyorsanız daha hızlı gider. Tek yapmanız gereken şey arada sırada hafifçe geriye dönerek atın sırtına biraz daha hızlı vurmak.

Nancy Sinatra’yı bilirsiniz. Frank Sinatra’nın kızı. Seneler evvel, belki on sene var; İstanbul’a gelmişti.. Rumeli Hisarında bir gece konser vermişti. Ben onun babasını tanırım. Newyork Newyork, My Way, Strangers in the Night, Yesterday, vs vs. Allah rahmet eylesin. İyi adamdı. Mafia adamdı. Umumiyetle benden çekinir ve “abi” derdi.

Nancy Sinatra’nın aşağıdaki şarkısı bende pek çok anıyı ve çocukluğumu çağrıştırdı. Bakalım sizde bişeyler çağrıştıracakmı?

I was five and he was six
We rode on horses made of sticks
He wore black and I wore white
He would always win the fight

Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down

Seasons came and changed the time
When I grew up, I called him mine
He would always laugh and say
“Remember when we used to play”

Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down

Now he’s gone, I don’t know why
And till this day, sometimes I cry
He didn’t even say goodbye
He didn’t take the time to lie

Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down

Eveeet, nerelere gittiniz....dönün dünyaya. Çok seneler evvel, o zamanın meşhur köşe yazarı Refii Cevat Ulunay ile radyoda bir röpörtaj yapılıyordu, (o zamanlar televizyon yoktu). Röpörtajı yapan gazeteci, Refii Cevat’a sordu: “Çocukluğunuzdan bir hatıra anlatırmısınız”, dedi. Refii Cevat’ın cevabı şöyle idi: “Çocukluktan bir hatıra mı?..... onun hey’eti mecmuası bir hatıradır”.