- Kategori
- Siyaset
Demir tavında...
Şimdi, artık yeter demenin zamanı geldi de geçiyor diyorsunuz sizlerde benim gibi ama içinizden.
Ya sabır!
Yurt dışındaki ikinci sınıf insan muamelesi, yurt içi provokasyonlar ve yıllardır kulaktan kulağa fısıldanan ama açıkça dile getirilemeyenler...
Sabrın sonu selâmettir derlerde, acaba öylemi selâmet mi geleceğin belirsizliği? Arada kendini fasulyeden nimet sananların çiğliği.
Asker üstüne düşeni kanıyla, canıyla yapmakta.
Sivil inisiyatif keza. Yollar, evler kırmızı beyaza bürünmüş, tek yürek millet.
Ya siyasîler onlar bu güçlü birleşimin neresinde? Bence sınıfta kaldılar.
Bu ülke kimsenin sömürgesinde değil ne yazık ki öyle bir durumda gözüküyor.
Evet, ciddî bir politik satranç oyunu içindeyiz, yinede uygulanmaya çalışılan strateji , sanki bizi bir adım geriye götürmekte.
Emperyalizmin, soğuk savaş oyunlarının karşısında, mücadele azmi içindeyken ülke, siyasî atılacak her adımın enine boyuna hesaplanması gerekmez mi?
Yapılmıyor demekte haksızlık olur ama eksiği, biz halk olarak hissediyorsak, esas bu işlerin muhatabı hükümetin ve muhalefetin fark etmemiş olmasına akıl ermiyor.
Demir tavında dövülür...
Türkiye için terörü bitirme zamanı öylesine uygun ki eğer gerekenleri yapamazsak bir daha böylesine bir durumu yakalayamamanın endişesi beynimizi bir kurt gibi kemirmekte.
Türkiye kurulması için plânlar yapılan yenidünya düzeninin neresinde olacağını da bu son durumundaki başarı yada başarısızlığıyla berilleyecek.
Danışıklı dövüş içinde olanlara temkinli ve güçlü olduğunu göstermesi gerekmekte.
Öncelikle siyasî stratejisiyle.
Geçmişten ders alınmalı.
Unutulmamalı ki savaşarak kazandığımızı, masa başında kaybeden ecdadımızın hatalarını, tarihi bedel ödeyerek yaşadık.
Bu ülkenin kahraman milleti çok acılar çekti, yılmadı, ama kimseninde aynî acıları tekrar yaşatmayada hakkı yok.
Siyasetçi ister hükümette isterse muhalefette olsun omuzlarına bir ülkenin ve kahraman milletinin sorumluluğunu aldığı bilinciyle hareket etmeli.
Geçmişten ders almalı çünkü Türk milleti affetse bile tarih affetmez...