Denizciden haberler...

Endonezyada bulunduğum 2 aylık süre zarfında çevrede görmüş olduğum muhteşem doğa manzaralarının yanı sıra insanlarının sıcakkanlılığına da hayran kaldığımı söylemeliyim. Bunca güzelliği ve doğal kaynağı olan bir ülke nasıl oluyor da bu kadar fakir ve gelişmemiş diye düşünmekten kendini alamıyor insan. Endonezyada birçok ada var herbiri ayrı bir doğal yeraltı ve turizm kaynağı. SULAWESI isimli büyük bir adaları var mesela, tamamiyle nikel madeni olan bu adadan gemilerle yurtdışına nikel ihraç ediliyor. Bu ticarete lafım yok elbetteki ülke için eminim çok yüksek getirileri vardır. Ama üzüldüğüm şey bu nikel ticareti tamamiyle toprağın ihracatı ile sağlanıyor. Yani bu nikelin işleyip satmak yerine endonezya toprağını satıyor. Daha birkaç yıl olmasına rağmen adanın bir kısmı ağaçsız kalmış ve yok olmuş. Bunu orda çalışanlara sorduğumda para kazandıklarını ve başka birşey düşünmediklerini söylüyorlardı. Bu kadar zengin olup bu kadar fakir kalmalarını hazmedemiyorum. Büyük sömürgeci şirketler çoktan bu adaların birçoğuna tabiri caiz ise çökmüş durumdalar. Bu yeryüzü cenneti yetkilileri umarım kendilerine gelirler ülkelerinin sömürülmesine karşı bir adım atmaya başlarlar. Yoksa doymak bilmeyenler daha çok cennetleri heba ederler.