DESEM Kİ...

Bir önceki bloğumda bahsettiğim sağlık sorunları sebebiyle hastanede yatarken ve bilenler bilir narkozdan uyanmaya çalışıyorken ( Ah ne zordur narkozdan uyanmak ) Gözlerim açık ama kendimde değilim, sayıklıyorum, çevremde olan biteni hatırlamıyorum. O hengamenin arasında canım kocam ellerimi tutmuş şiir okuyor, hayal meyal aklımda kaldı sonra unuttum taki 14 şubat 2010 sevgililer gününe kadar. ( 2 ay geçmiş aradan ancak elim değdi de yazabildim blog ) Her günümüz Sevgililer günü kıvamında geçtiği için diğer günlerden bir farkı yoktu bizim için. Şubatın ikinci haftası hep kutlamalarla geçer bizde, yeğenimin doğum günü, eşimin ilk evlilik teklif ettiği gün ( ilk diyorum çünki yaklaşık 9-10 kez etti ve sonunda beni ikna etmeyi başardı ) peri masalımızın başlangıcı nikah yıldönümümüz vb., sabah uyandığımda kahvaltım yatağıma geldi, mükellef bir kahvaltı ve 1 tane beyaz gül ferman şeklinde yazılmış ve kıvrılmış kağıtta bu şiir vardı. Çok etkilendim, günümüzdeki sanal aşklara ve sanal aşıklara!!! ithaf olunur. Okusunlar ve aşk ne demekmiş anlasınlar...

DESEM Ki...

Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır.
Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor.
Sende, seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim.
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.
Toprakların en beceriklisini sende sürdüm.
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin:
Nimettensin, nimettensin!
Desem ki...
İnan bana sevgilim inan.
Evimde şenliksin, bahçemde bahar
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgârla, nehirlerle, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi fark edemezsen,
Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol
Ve neden sonra
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini,
Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür,
Ortalığa düşmüş seni arıyorum.

CAHİT SITKI TARANCI