Dinle

Dinle, sessizce nefesini dinle, nefesin bedeninin şarkısı. Melodisine bak, acıklı bir uzun hava mı, arabesk mi, güçlü ve zengin  bir piyano konçertosu mu, yoksa notaları bile anlaşılmayan boğuk bir kuru gürültü mü.

Nefesini dinle, bedeninle uyum içinde mi, birlikte dans mı ediyorlar, yoksa savaş halindeler mi?

Nefesini dinle, sana ne söylüyor, miden kasılıp, endişe ve telaş mı pompalıyor bedenine, kalbin yorgun adeta atmaktan bitap düşmüş, enerjin bitti bitecek, neşe ve umut çok mu uzaklarda?

Nefesini dinle,bedenin senden çok uzakta, zihnin karmakarışık, işler gözüne ulaşılması imkansız dağ zirveleri gibi mi görünüyor,  hayallerin “imkansız” uzaklarda, mutluluk ve neşe sadece filmlerde mi kaldı senin için?,

Nefesini dinle, sus ve sadece dinle, bir an için her şeyi unut ve tıpkı doğduğun anda aldığın ilk nefes gibi derin bir nefes al ve dinle. Gözlerini kapat, çevrendeki her şeyi yok say, tek bir an için bunu yapmaya çalış, karanlığın içinden çok derinlere, kendi derinliğine bakmaya çalış, “hatırla”, sadece “hatırla”. Bir zamanlar neler hissettiğini hatırla ve şimdi ne yaptığına bak.

Nefesini dinle, onu su içer gibi, yudum yudum içine çek, bırak biraz bedeninde kalsın, acele etme, sessizce tut ve zihninin boşluğunda kanat çırp. O karanlıkta kendini görmeye çalış, ne yaptığını, ne için koşuşturduğunu, acını, üzüntünü, kederini seyret. Bak bakalım o kadın ya da adam sen misin?

Nefesini dinle, telaşlı mı, dingin mi, huzurlu mu, enerjik mi? Dinle ve dur, dur ki kendinle buluş, kendine kavuş, bedenin ve nefesin bir olsun, notalar tane tane duyulsun, melodini herkes duysun ve müziğin mutluluk yaysın.

Nefesini dinle, dur ve dinle……