Diyarbekir şiiri

DİYARBEKİRİM YANLIZ ŞEHRİM

Hayatımın adı vardı bu kente
Varlığım belki burda buldu kendini
Hayatın, candın insanlara yoldaştın
Yoktu içinde kötülük
Ana kucağı gibiydin
Herkese sıcak, bir kucaktın
Sarardın...
Fakirdin, çaresizdin..
Hatta evet hatta yanlızdın
Sokakların ekmek diye çığlık atarken,
Bizlerde yaşamaya çalışıyorduk

Duyunca çığlıklarından birini,
Dayanmazdım , yüreğim sızlardı
Sesiz, gürültüsüz acı çekerdim
Yüreğim kan ağlıyordu yurtaşların için
dayanmak güç isterdi

Olmuyordu yapamıyordum
Bu olanlara
Susmak istemiyordum
Yapmacık davranmasını beceremiyodum
Bana ne diyemiyordum...

İnsanlar böyle aç insanlar böyle sefilken
Yediremiyordum kendime
Yapmalıydım bişeyler
Karanlıkta ışığı bekleyen mum olmalıydım ses olmalıydım
Dayanmazdım başka türlü...

DİYARBEKRİM BİZ Mİ İSTENMİYORUZ YOKSA SEN Mİ İSTENMİYOSUN BUNUN BİR ADINI KOYALIM İSTERSEN