Doğmamış bebeğe mektup.

Gelecek zamanlarımın bitanesi, vazgeçilmezi!...

Benim nefes alışlarımla yaşayan tek can, hoşgeldin!...

Hissedebiliyor musun sende beni , ha? Kimim ben, söyle hadi kimim? Tam şuramda... Bak işte, tam buramda... Dokunabiliyor muyum; o minnacık, sıcacık yüreginde hissedebiliyor musun ellerimi sende? Senin ne olduğunu biliyorum ben; Bebeğimsin benim.

Ama hadi artık, sende benim kim olduğumu öğren; acıktığında karnını doyurucak, altını pislettiğinde altını temizliycek sonra pışpışlayıp uyutucak.

Hani bazı geceler huysuzlandığında, babana ; yani şu post bıyıklı, uzun boylu delikanlı varya , onu diyorum canım. Hadi şimdi bilmiyormuş numarası yapma.

Geceleri bazen kulağını koyuyor karnıma, siz ordan konuşuyormuşsunuz kendi aranızda;

^^Ben senin oğlunum^^ diyormuşsun ya hani, işte o adamı diyorum.

Ona; ^^Kalk, bak bi şu çocuğa^^ diye, bagırcak olan kadın varya işte o benim.

Ben senin annenim bebeğim.

Karnıma attığın her tekmede; o minnacık burnunu, ufacık pespembe ellerini, ayaklarını düşünüyorum hep. Aramızda kalsın ama buraya ilk geldiğin zaman, biraz çirkin birşey olcaksın. Buruş buruş derin, açılmamış şiş gözlerin, parça parça kafana dağılmış saçların, ağzında tek dişi bile olmayan bi ihtiyar gibi olucaksın.

Ya da küçük bir canavar gibi.

Yoo... Kızmak yok öyle hemen ; Bende diycem ki ^^Bu çirkin şeyin annesi benim işte^^.

Tamam... Tamam kızma, hep öyle kalmıycağını bende biliyorum.

Büyüyüp koskocaman bir adam olcaksın sende.

Yemek, yemek yedirtemedigim zaman garajcılık oynıycaz seninle, üstünü kirlettiğin zaman ^^ Naptın sen?^^ diycem, sana; sende kötü kötü suratıma bakıp, kızcaksın.

Dışarda bardaktan boşalırmışcasına yağmur yağacak; sen dışarı çıkmak için ağlıycaksın.

Eee, tabi bende hasta olucağından korkucam izin vermiycem. Bunada kızıp beni babana şikayet ediceksin.

Babanın eve her akşam getirdiği çikolataları, çikolata savaşı yapıcam diye; oraya buraya bulaştırıcaksın, ben onada kızıcam.

Belki yanlışları hiç yapmadan, doğruları öğrenmeni istiycem.

yoo.. dur bakalım, yanlış anlama şimdi beni.

Kendi fikirlerimi, asla o minnacık bedenine oturtma gibide bir niyetim yok.

Anneyim işte ben, yanlış yapmanı gözardı edemiycek kadar kör olucak belkide gözlerim.

Beni anımsamanı istiyorum sadece..

Ama öylede hemen pes etmiyceksin sende, boyun eğmiyceksin.

Zaman gelicek;

^^Büyüdüm artık ben, o eski küçük çocuk değilim^^ diyceksin.

Seninde kendi fikirlerin, kendince doğruların olucak; karşıma geçip tartışıcaksın benle.

Hoşuma gitsede, gitmesede; bu fikirleri aslında benim yarattığımı ben hiçbir zaman unutmıycam, bebeğim.

Çünkü seni ben dünyaya getircem.

Yeri gelcek bıkıcaksın seni bu kadar düşünmemden; ^^^Beni bu kadar düşünme anne^^ diyceksin.

Ama annelik bu işte, sende bunu anlayamıycaksın bir müddet.

Hastalığında, sağlığında, başarılarında, başarısızlıklarında hep sana; bunu biliyorum.

Ama hepde yanında olucam senin, hep elelle vericez seninle.

Öğrencilik hayatında; belkide hiç iyi bir öğrenci olamıycaksın, başarısız olucaksın...

Ama şunu unutma bebeğim; herkes birşey olabilir, çok çalışabilir başarılı olabilir...

Ama sen, hiçbirşey olabilirsin. Belkide gurur duyucam diğerlerinden farklı olduğun için.

Senden bana saygı duymanı, beni sevmeni istiycem hepsi bu...

Beni sev! ama sadece annen olduğum için değil, seninle konuşabilen bir insan olduğum içinde.