Doğu Cumhuriyeti, Batı Cumhuriyeti

Recep Tayip Erdoğan cumhurbaşkanlığı seçimini de kazanırsa ülkeyi ona bırakıp gidelim.Oylar sayılıp Recep Tayip Erdoğan %50 bilmem kaç ile kazandı diye ilan edildiğinde elveda demokrasi! Bizim bu ülkeyle, bu halkla artık işimiz olamaz!

Bu sonuç kesin olarak şunun ispatıdır: Türk halkı demokrasi istemiyor, özgürlük istemiyor; Türk halkı bizim anladığımız manada Türk halkı da değil. Bu sonuç aynı zamanda şunu da gösterir; bu ülkenin halkı Türk de değil. Bizi kandırmışlar; biz karışık bir milletiz. Nüfus kâğıdında Türk yazanların çoğu cumhuriyetin zorlamasıyla oluşturulmuş kimlik. Yani tamam ırkçılık kötü bir şey ama insan soyuna da bu kadar yabancı olamaz. Zaten Türk olmasınlar önemli değil, bize ne kimin ne olup olmadığı ama yine de bizim anlayamadığımız bu kimliği açıklamaları lazım.

Biz biliyoruz ki bu yazı okunmayacak, kimse bakmayacak. AKP’lilerin (bir AKP’li Tayibin kaşının üzerinde kara var deseniz o yazıyı okumaz) hoşuna gitmez; diğerlerini de ilgilendirmez. Kim bilir Türkiye’nin asıl gerçeklerini ortaya koyan bu yazıları tarihin vicdanı okur. İşte bunun için yazmak zorundayım.

Ben bir süredir Türkiye’de zihniyetleri farklı iki ayrı milletin var olduğunu iddia ettim. Kimsenin dikkatini çekmedi. Kimse ne demek istediğimi anlamadı ya da insanlara böyle bir iddia inandırıcı gelmedi. Bir ülkenin insanları inanç bakımından ya da siyasi ve sosyal anlamda farklı anlayışlara sahip olabilir. Ülkemizdeki durum böyle değil; tam bir ayrılma söz konusu. Yani halkımızın birazı şöyle birazı böyle değil. Türkiye cumhuriyeti diye bir bütünlük yok; bugüne uyarlarsak Ak Parti cumhuriyeti ve diğerlerine ne cumhuriyeti diyeceksek böyle bir durum var.

Ortak sadece bayrak var; toprak zaten mecburi. Dilimiz, kültürümüz, inancımız, yaşama şeklimiz her şeyimiz farklı. Ben hiçbir şekilde bir AKP’liye benzemiyorum. Çok uğraşıyorum AKP’liye yaklaşmak için. Ne olduğunuzu öğrenmişlerse yoğurt beyaz deseniz ona da itiraz ediyorlar. Çünkü onların doğruları farklı. Gerçekten onlar farklı bir millet.

Ben diyorum ki böyle kavga edeceğimize ayrılalım. Ben isteyerek AKP’nin (bu arada AKP derken aslında bir zihniyeti ifade etmek istediğimi bazıları anlamamış, parti eleştirisi yaptığımı sanıyorlar, insanlar anlasın diye partiyle ifade ediyorum) yönetimine girmem. Bana Türkiye’yi sanki örneğin Ahmedi Necat yönetiyor gibi geliyor. Onlar da  bize öyle.

Bu zihniyetle beraber yaşarken ideallerimizi gerçekleştirmemiz mümkün değil. Müslümanlığa inanışları ve yaşayışları bile farklı. Evet, ayrılalım; bölünelim yani. Bu insanlarla birlikte yaşamak mümkün değil. Onlar da bizim için aynı şeyi düşünüyordur. İnsanlarını seviyorum, onlara saygı duyuyorum ancak aralarında kendimi yabancı gibi hissediyorum. Gerçeği görün sizin için de durum aynı. Düşman olmamız karşı karşıya gelmemiz gerekmez. Yani AKP’liye kız alıp vermek bile bana zor gelir. Onlar için de öyle. Onlarla dünyamız farklı.

Türkçe için çalışacaksın; adamların Türkçesi farklı, edebiyatı farklı, sanatı farklı. Ben özgürlük istiyorum adam özgürlüğe karşı. Yani bunlar Suriye gibi bir şey ya. Suriyelileri görüyorum AKP’lilerden hiç farkları yok. Siz Suriye halkıyla bir millet olarak bir araya gelebilir misiniz? Millet olabilmek için bir şeyleriniz ortak olacak. Adamlar helal gıda diye yiyecek içecekleri bile ayırmışlar.

Fazla uzatmak gereksiz, anlayan anladı. Bu yazı nedeniyle bana gülenler dalga geçenler bir gün haklı olduğumu görecekler. Sorunlarımızın çoğu da bu zoraki birlikte yaşamadan kaynaklanıyor. Ülkemiz büyük kimse kimseden rahatsız olmasın. Ben AKP’liden (yani bu zihniyetten) rahatsızım; onlar da benden rahatsız. Ağaç Hareketi ülke düzenimizde bu bölünme planı var zaten. Olmak zorunda. 100 yıldır kavga ediyoruz, dediğim gibi bölün çıt çıkarsa yüzüme tükürün.

AKP’li dininin verdiği duyguyla peygamberine özenerek sakal bırakmış; karşısındakiler kabul etmiyorlar. Ayırırsın devletini, o ayrı millet sen ayrı millet. İnsanları serbest bırakırsın, ister o yana gitsinler ister bu yana. Herkes serbestçe hayatını yaşar. Şimdi affedersin tuvalette bile rahat değiliz. Kardeşçe, bir arada, birbirlerinin inancına yaşayışına saygı göstererek… Yok abi, yok; tevatür bu! Yaşıyoruz ya işte diyenler olabilir. Bu bir şey değil, yan yana yaşamakta ne var ki; getir Rusları üç beş yılda aynı millet oluruz.

Önemli olan milletin saadeti, halkın mutluluğu. Adam cami Allah’ın evi diyor, sen caminin bahçesinde çıplak geziyorsun. O da haklı sen de haklısın. Ama olmuyor işte. Türkiye’de bu şekilde bölünmeyi düşünmek üstün aklın ürünüdür. Bu bilince ulaşamayanlar çağlar boyunca işte böyle kavga edip dururlar. Adam benden ayrılıyor diye karısını öldürüyor. Böyle bir insanla bırak aynı ülkeyi aynı dünyada bile yaşayamam. Adam inancının gereğini yapıyor diye horlanıyor; çünkü karşısındaki onu bu şekilde kabul etmiyor. Ne gereği var ya! Kocatepe camiinde Allahüekber nidaları arka sokaktaki sarhoş naralarına karışmasın kardeşim! E onlar da yapmasınlar! Yapıyorlar! Ben porno seyrediyorum. Bu benim dünya görüşüm. Sen de bunu kabul etmiyorsun. Biz yan yana yaşayabilir miyiz?

Benim aklıma gelen üç seçenek var. Birincisi Mega Kentler şehir sistemleri bölünme argümanı (çok sayıda yazımızda bu konuyu işledik) Çok ileri bir özgürlük ve medeniyetten bahsediliyor. Burada ülke değil şehirler bölünüyor. İkinci seçenek hiçbir şey değişmeden kâğıt üzerinde iki ayrı devlet adı (doğu cumhuriyeti, batı cumhuriyeti) ve bunlardan biri AKP’li diye misalen örneklediğimiz zihniyet, diğeri de geri kalan herkes. İnsanları serbest bırakacağız. İsteyen istediği tarafın vatandaşı olabilir. İki ayrı hükümet olacak. Üçüncü seçenekte ise bu farklı iki millet toprak olarak da ayrılacak.

Valla biz Türkiye’yi kurtarmak istiyoruz. Ne sakallı göreceksin. Ne denize çekinerek gireceksin. Ne istersen onu yap. Yasak yok. Alabildiğine özgürlük. Fazla özgürlük istemiyor musun sen yapmazsın olur biter. Aynı şeyler karşısı için de geçerli. İsterse şeriatı getirsinler. Kerim Korkut gibi insanlar yeryüzüne bir kere gelir. Kıymetini bilmezseniz siz bilirsiniz! Yazımızla dalga geçenler, alay edenler serbestçe yorum yazabilirler.