Dost hatırlatması

Bugün Milliyet Blog Yazarlarımızdan sevgili kardeşim Refik Başdere’nin doğum günüymüş.  Değerli Dostum, Sayın Burakgazi sağ olsunlar dün telefonda hatırlattılar. Şu günlerde kendi doğum günümü dahi unutacak durumdayım. Bugün kendisini arar kutlarım. Arkadaşımla telefonda konuşurken kardeşimin doğduğu günü anımsadım, hey gidi günler hey:

Biz yedi kardeşiz, ablam rahmetli oldu, en büyük kız olarak ben ve benden sonra 5 erkek kardeşim. Refik erkeklerin dördüncüsü, son beşik Doğan kardeşimden sonra çocuk sayısı tamamlandı. Zira rahmetli dedemiz ve ninemiz 5 erkek çocuk isteriz diye tutturmuşlar. Annem iki kız doğurunca: Ninem “ evimizi kancıkla doldurdun” diye anneme avaz, avaz bağırmış.

Refik’in doğduğu günü hatırlıyorum: Annemin sancısı tutunca rahmetli teyzemin oğlu Konsolos Turgut Ağabeyinin annesi Ebe Hatice bacı çağırıldı. Ebe bacı içeri girdi hazırlıklarını yaptı ve doğum başladı bir yandan dua ediyordu: “İnşallah benim oğlum gibi bir oğlan doğacak ve Konsolos olacak. Babaannem çok sinirlendi ve : “Ağzından yel alsın, ben çocuğumu elin yaban ellerinde çalıştırmam, o memleketinde çalışacak” dedi. Gerçekten ebe ninenin duası oldu, Kardeşim Refik, Konsolos olarak çeşitli ülkelerde konsolos olarak görev yaptı ve Ülkemizi en iyi şekilde temsil ederek emekli oldu.

Rahmetli babam kız ve erkek çocuk ayırımı yapmazdı, hepimiz onun için çok değerliydik. Bizlerin iyi bir en iyi şekilde yetişmemiz için koca serveti elinin tersi ile iterek Ankara’ya yerleşti. Ablam hariç (o Kız Meslek Lisesini bitirdikten sonra genç yaşta evlendi) 6 kardeş üniversite öğrenimi yaptık, yalnız en küçük kardeşimiz üniversite son sınıftan ayrıldı.

Ankara’ya gelince rahmetli babam bizleri toplayıp: “Beni kesinlikle babama muhtaç etmeyeceksiniz, kendiniz çalışıp bana yardım edeceksiniz ve okuyacaksınız” dedi. Küçük yaşta hepimiz çalışarak okuduk. Erkek kardeşlerim, gazete, kalem, simit vs. satarak ilk ve ortaokulu bitirdiler. Lise yıllarında işportacılık yaptılar. Üniversite de geceleri çalışıp gündüz okudular, onlarla gurur duyuyorum. Babacığım Demir Yolları Motor Atölyesinde Müdür olarak çalıştı, çok şükür tüm evlatlarının mürüvvetini gördü, torunlarını kucağına aldı. Rahmetli dedemin onca servetinden beş kuruş almadı, o servet tümü ile rahmetli halama kaldı, o da “haydan geldi huya gitti” çarçur oldu bitti.

İyi ki doğdun sevgili kardeşim, yaşamının üstünde sağlık ve mutluluk ışıkları daima ışıldasın. Bu vesile ile Değerli, Dostum, Sevgili Arkadaşım Sayın Burakgazi’ye bir kez daha teşekkür ederim, bana doğum gününü hatırlattığı için.

NAHİDE ÇELEBİ