DOYUM

Bertrand Russell'ın dediği gibi, " Hayattaki en değerli şeyler parayla ölçülemez. Gerçekten önemli olan şeyler, dostluk, kendine güven, empati, şefkat, sevgi ve şükran duyabilmektir."

Kendi beklentilerimize ve kendi ahlak ve etik değerlerimize uygun olarak önemli bir amacı başardığımızda, öz sorumluluğumuzu en iyi şekilde yerine getirdiğimizde doyum hissederiz. Mutluluğun en somut ifadesidir, doyum.Çünkü somut bir aksiyonun, belki de mücadele verilerek gerçekleştirilen bir amacın gerçekleşmesi sonunda hissedilen duygudur.

Genç delikanlı, ilk işe girdiği ay,kendi emeğiyle kazandığı parayla sevdiklerine hediye aldığında doyum hisseder.

Okulunu bitirmiş, işe girmiş ve artık yetişkin olduğunu kanıtlamak isteyen yirmi bir yaşındaki genç kız, tek başına küçük bir eve çıktığı zaman doyum yaşar. Annesinin " Tansiyonum çıktı ", babasının " Benim evlenmeden önce ayrı eve çıkan bir kızım olamaz ", tehditleri içini burksa da o, kendi amaçlarına ve değerlerine uygun bir davranışta bulunduğu için doyumludur, mutludur.

Ben de bu yazıyı içime sinerek tamamladığımda doyum yaşayacağım.

Duygularımızın farkında olarak yaşamak da bize doyum verir. Kızgınlık, suçluluk duygusu, utanç gibi zor duyguları sağlıklı kanalize ettiğimizde, bize hizmet etmeyen korkularımızı aştığımızda da doyum yaşarız. Bu yüzden kişisel gelişim bize doyum sağlar.Hayatımızdan ne kadar doyum aldığımızın ölçüsü, bireysel gelişimimizin ölçüsüdür.

Kendimize ve başkalarına saygı duyduğumuzda ve duygularımızın bize sağlıklı bir şekilde rehberlik etmesine izin verdiğimizde hissedilen doyum derindir.

Dış dünyadan kazanılan ödüller, ikramiyeler, ünvanlar, eğer bu başarıların kendi iç dünyan tarafından onaylanmıyorsa doyum hissedemezsin.İçinde bir burukluk olur, belki gördüğün ilgiden geçici olarak mutlu olursun ama doyum sağlayamazsın.Doyum kendi etik değerlerine uygun olarak kazandığın başarıya iç dünyanın verdiği onaydır; bir şeyi doğru yapmış olmanın hissettirdiği duygudur.

Maddi boyutta her şeye sahip olduğu halde doyumsuz ve mutsuz olan pek çok insan örneğine rastlamaktayız.

Doyumlu insan çok şeye sahip olan insan değil, az şeye ihtiyaç duyup, mutlu olabilmeyi başaran insandır.