Düşlerimin yansımasında sen

Yağmur damlaları usul usul süzülürken puslu ve kasvetli havanın ağırlığında öylesine yazıyorum bunları sana.
Uykusuzluğun yorgunluğundan pes etmiş gözkapaklarım istemeyerek açılıyor bu sabah.
Öylesine...

Düşünüyorum da,

Zaman zaman geçmişim oluyor bugünüm.
Aslında biliyorum, geçmişe takılı kalmanın bu günü gönlünce yaşayamamak olduğunu.
Ama geçmişin yansımaları sen olunca bu günümün karelerine, bundan kaçış imkansız oluyor nedense...

Yine düşünüyorum da,
Ne büyük yıkıntılar bırakmıştın giderken.
Buna rağmen ne yaman bir çelişkidir, yıkıntıların arasından sıyrılıp, geçmiş düşlerimin bugünümün olması.

Oysa düşlerimde öyle miydin?
Zamanı durdurup gözlerinle ruhumu savurup dağıtacaktın, tıpkı şu an ruhumda esen rüzgarların bu satırları öylesine dağıttığı gibi.

Düşlerim bir kelebek ömrü kadar bile olamadı.
Oysa düşler sonsuz olur benim bildiğim. Sebebim oldun.
Sınavım oldun.
Sabrım oldun.
Çelişkilerim gelgitlerim oldun.

Sen yine de aldanma böyle tutkulu kelimelerin cazibesine, öylesine yazıldı bunlar.
Sen yine de inanma geçmişten bugüne var olduğun kalp zindanlarında kaybolup yok olduğuna,

Sen azaldıkça çoğalansın...