Düşlerin pekiştiği sokak

Gözyaşım kadar içten gönül kahvem kadar  yâr’dan öte bir tatsın. Ahıma düştün ey benim kederim ben için için neylerim. Gecemi sana gündüzümü bana ver ne olursun sevdiğim. Ayrılık vakti son nefesimde senin gözlerinde ölmektir dileğim. Yalnızlığa kürek çektim aşkımın temeline senin vecizelerini yerleştirdim, duvarlarını sana baktığım gönül ufkumla ördüm.  Çatısı sen, içinin güzelliği ben diye köşe bucak süsledim. Bir dem olsan özüme özüm dolsa duaya, dua dua nakışlasa kalbe ve kalp o an yaşasa doyasıya.

Bitmeyen bir rolün peşindeyim. Belki rotam sensin ama besten benim. Çalsa gönül telim dökülse toprağa filizin yeniden yeniden dirilirim. Yazamıyorum senle tükenmişliğin içinde yanıyorum toz duman olup karışıyorum. Hangi yöne uzansam uzandığım her şey sende güzeldi, güzel olan sendeydi diyor. Bu yanlış kapı aralığı diye geri kapatıyorum, gözlerim kapalı. Ruhuma seccade ser ki secde edesin her duruşta kıyam edesin. Ah bu çalan müzik, şarkımızın adı olmasın ne sen bulasın adını ne de ben bulayım. Kimselerin bilmediği, duymadığı, görmediği ruhta kaybolalım. Aşkın kıblesi senin gönül dergahın iken,  kalbin bestesi benim sevdiğim. Geçer elbet bu da geçer lakin bizi de bitirir öyle gider. Büyüklenme sakın çünkü aşkından küçülünce sonsuz olursun unutmayasın. Dile düştün mü bir kere çıkmak bilmez o leke.

Ağlasam ne çare gülsem gönül avare yok mu biçare sen söyle ey yâre. Ney kadar sensizlik olsun ömrün hep adını bestelesin. Dermanım kalmadı benim ne gücüm var adım atmaya ne de hayalim var senle olmaya. Yok gerisi ne de ilerisi alabildiğince yaşa yaşayabilirsen her şey bir bilmece. Sevdin mi denilse meçhul! Aklın ermiyor ki zamana onca kaybedişlerden arta kalan ruh ve bedeni birleştiren koca bir yalnızlık işte. Saçma gelir belki ama kim doğruya ermiş ki anlaşılsa.

Yoktan var eden varlık tan yok eden o yüce Mevla’ya şükürler olsun bu aşkı her daim yaşattıkça ve yaşarcasına. Saçına aklar düşmüş kime ne gönlüne düşen akı görmeyen köre ne. İlmek ilmek örülmüş düşlerin kördüğüm olmuş gelişlerin. 

Sevme beni o azgın düşlerinle sakın. Sevgi ve aşk öyle bir denklem ki tek çözümlü çok yöntemli bir yoldur sevdiğim. Sen hangi yöntemi seçersen seç ister hepsini seç ister birini ama isterim ki o bencil düşlerin olmasın yeter. Hani olurda temelin sağlam atmak istersin ya işte öyle bir şey benimkisi. Sağlam düşlerin sağlam sözlerin sağlam sevgilerin peşinden gitmekti emelim. Seviyorum deyip de o düşlere yenik kalıyorsan ben almayım derim. Çünkü ben bildiğin, gördüğün, tattığın, yaşadığın o iklimde değilim. Herkes gibi dilde sakız değil, gönülde sonsuz bir iklim isterim. O olmadan yaşayamam demeyeceksin, o olup  da dokunamadım demeyeceksin, o ağladı da bana söylemedi diye diretmeyeceksin, o sevdiğini söylemiyor diye düşünmeyeceksin, o unuttu beni demeyeceksin …

O öyle olacak ki her şey de her şekilde seveceksin vazgeçilmezin olacak senin. Varlığa da yoklu da bir olacak senin içinde sonsuz hecede sevdiğim. Öyle bir adreste oturacaksın ki düşlerin pekiştiği sevginin yüceldiği aşkın büyüklüğüyle her caddelere nefes vereceksin. Bir can denileceksin her sokakta buram buram kokan her seste sen diye inleyen her durakta seni bekleyen olacaksın o adreste. Sorduklarında sana yol alacak o gönül, vardıklarında sen örnek olacaksın aşk’asevdiğim.

Aşk nedir dendiğinde ‘ sen ‘ diyeceksin.

Hangi adreste dendiğinde ‘ sen ‘ olacaksın

Hangi sokakta dendiğinde  ‘sen ‘ diyeceksin

Adı nedir dendiğinde ‘sen’ sen’ diyeceksin

…

Her söz sen olacak ve sen diye öleceksin sevdiğim. Sen diye koku süreceksin hücrelerine öyle içten ki hiç kimseler alamayacak aynısından. Yalvaracaklar sana ne olur ‘sen’ kokusunu ver diye. Sen diyeceksin ki biz iki  kişiyiz ve sen ederiz o yüzden veremeyiz diyeceksin sevdiğim.

Son nefesim sen düşlerin içinde senim aslında. Yokluğun avare varlığın çare olmuşum ben bir deli divane o yâr’e.