Düşüyordum

karanlığa bir nefes kadar yaklaşmıştım

artık gölgeler yoktu çevremde, yoktu güneş

elimi uzattım, karanlığı, soğuğu hissettim

ve boşluğa bıraktım kendimi, buz kesildim

düşüyordum, düştükçe görüyordum

biliyordum bir kör kuyuydu bu

beni bu hale getirenlere lanet okuyordum

gözlerimde nefret, kulaklarım sağır... düşüyordum

duydum,

sanki yıllar geçmiş gibiydi ama duydum

açtım gözlerimi arkama baktım,

baktım göremedim... ama duydum...

çabalayacak gücüm kalmamıştı, denedim

gözlerim aradı seni, derinlerdeydim, üşüyordum

görmeye yetmedi hislerim, nefret dolu gözlerim

bir çabayla tekrar denedim,

kapattım gözlerimi, gördüm... yüreğimdeki sendeydim...

gördüm, ışığı gördüm

ve mutluluğu gördüm cansız bedeninin altında...


Ekim 2007