Duygular bizi kör ediyor!

Bu yazıyı okuyacak olan herkese merhaba. Kimi sevdiğim takdir ettiğim bir birey,kimi ise arkamda kırgınlıkla bıraktığım kapanmış bir sayfa kimi de canımdan can belki ailem olacak... Fakat kimlerin okuyacağını düşünerek hiç bir zaman bir paylaşımda bulunup bir yazıyı kağıda dökmediğimi aktarmak isterim öncelikle. Okuyan herkese o nedenle merhaba...

Bugün garip bir olay gerçekleşti. Günlerdir içimde olan karamsarlık hissi bir anda kendinden utanarak köşesine çekildi hem de ben hiç bir zaman böyle çok utanarak kenara çekilişini görmemiştim. Bunu sağlayan ise bir birey ile konuşmamla gerçekleşti. 

Bir insan bir hayat bir hayat başka bir bakış açısı demektir!

Bakış açınızı değiştirmek için yeni yeni insanlar tanımak değil,tanıdığınız insanların bakış açısını öğrenmeye çalışmanız gerekiyordur kimi zaman. Sana bir şey katmayacağını düşündüğün insanları küçümsememen gerektiğini işte bu zamanda anlarsın. Öyle bir kelime dile gelir ki ondan,neye nasıl yön vermen gerektiğini,neyin esiri olduğunu o zaman anlayabilirsin... 

Duygular bizi kör ediyor!

Ah şu duygular, şu hissiyatlarımız, şu geçmişi özlemeler, ah şu pişmanlıklar... Bir geride bıraktık diyerek kendimizi kandırmalarımız var ya! Geçmiş gelecekte karşına çıkınca anlıyorsun. Geride neyi bırakıp neyi bırakamadığını. Duygular var ya şu duygular, onlar bizi kör ediyor arkadaşım. Mantıklı düşünemez oluyorsun. Düşünki kardeşim dediğin insan sana ne yaparsa yapsın "YAHU O İYİ BİR İNSAN" diyerek her hatayı görmezden geliyorsun. Düşün ki çok sevdiğin bir adam vardı zamanında oda seni çoook ama çok seviyordu, zaman geldi geçti... Bir baktınki tekrar geleceğine dair oldu bir şekilde "OLABİLİR  BU SEFER GERÇEKTEN BELKİ DOĞRU ZAMANIDIR" diyerek geçmişte neden ayrıldığını elinin tersiyle bir kenara itiyorsun. 

Dur dur!

Sonra bir bakıyorsunki aslında tüm bunlar "DUYGULARININ ESERİYMİŞ..." Her şey eskisinden daha iyi olabilir umuduyla açtığın her kapı bir bir suratına çarparken acıyı dahi hissetmiyorsun duyguların nedeniyle. Düşünsene suratına çarpıyor, kalbini parçalıyor, duygularını köküyle kalbinden sökmeye çalışıyor! 

Ve üzgünüm ama yapıyor. 

Kim yapıyor peki? Hep karşı tarafı yüklemeye meyilliyiz dimi hepimiz oysa unuttuğumuz bir şey var ki  o sensin. Sen yapıyorsun kendine bunu, umudunu sen doğurup onu bu kıvama sen getirmedin mi? Karşındaki ne yaparsa yapsın sen düşünmedin mi? Duygularına yenik düşen sen olmadın mı? 

Evet bu aşamaya gelene dek yıprandın, parçalandığını düşündün belki de kimi zaman duygularının alındığını her düşündüğün gün daha da çok yandı canın. Bırak herkes kendi nehrinde aksın. Aynı nehirde iki kez yıkanılmaz demişler, nehir de sen de kirlenirsin. Duygularımız saf kalır, ilk tanıdığın hali ile yeniden oluşur sende sanırsın ki oda öyledir zaman geçtikçe anlarsın ki o öyle değildir. Duygularının kullanılmasına izin verme, insanlarla arandaki mesafeyi her zaman korumayı bil. Bil ki karşındaki sana yanlış yapmaktan korksun,seni kaybetmekten çekinsin!

Miladın bugün olsun. Değerini bilecek kişilerle karşılaşman ümidiyle, özlediğin o zamanların hoş bir anı olduğunu anladığın o gün miladın olsun. Seni sen olduğun için sevecek biri ile karşılaşman ümidiyle, seni değiştirmeye çalışan bir karşı cinsle olmamanı gerektiğini anladığın gün miladın olsun. Kaybetmekten çekinmediğiniz zaman miladınız gerçekleşsin...