Duygularımı Yazıyorum

Duygusal yazılar yazdığımı söylüyorlar ama ben zaten duygularımı yazıyorum. Yorgunluğumu atacağım birkaç günün başlangıcındayım. En sevdiğim şeylerden biri yorulmak. Uykusuz kaldığım günlerin intikamını alacağım rahat ve huzurlu saatlerimin özlemini çekmesem ne anlamı var ki boş zamanların. Sevdiğim her şeyin herkesin bir anlamı var. Beni güzelleştiren ne varsa sımsıkı sarılıyorum. O kadar özgürüm ki içimde kimsenin gücü yetmiyor yasak koymaya. Ne yapmak istersem onu düşünüyorum. Beynime hükmetmesine asla izin vermiyorum kimsenin.

Bir cumartesi günü rahat bir şekilde daha çok köklendiğimi hissederek blog yazımı yazıyorum. Kaç kişi okuyacak kimin umurunda. Yazdıklarım o inanılmaz kısıtlanmışlık hissini üzerimden alıyor. Bu işime yarıyor. Şu ana kadar çektiğim sıkıntıların üzerini örtecek potansiyeli buldum sanıyorum. Göz alıcı başarılar umurumda değil ama ben kendimi ve yaptıklarımı umursuyorum ve bu dürtü bana yardımcı oluyor.

Her düşünce bir dünya. Tek bir kişi olmak, tek bir kişiye dönüşmek yine tek bir kişiden medet ummak bana göre değil. Yaşamak herkesten öğrendiklerimle büyümek ve büyütmek hissettiklerimi yazıya döküp başkalarının zihninde başka dünyalara dönüştürmek.

Geçmişte yaşadığım kocaman sokakları, geçmeyecek sandığım acıları, onsuz yapamam dediğim büyük aşkları düşünüyorum.

Şimdi bu noktadan geri dönüp baktığımda her şey ne kadar da küçülmüş oluyor. Ama o anki yaşadıklarım her neyse beni terleten o sıcaklığıyla yazıya döküldüğündeki samimiyetin o canlı ve duygusal hissi nasıl da sana yansıyor. İşte o yüzden duygusal yazıyorum, içten dışa samimi ve sanata çevirebilirmişim gibi.