Duygularımın Keyifli Halleri...

Ve hiçbir şeyim az olmadı senin kadar ve hiçbir şeyi özlemedim seni özlediğim kadar. Sen de başını alıp gitme ne olursun? DUYGULARIM...

Ben ne kadar ah etsem de teker teker çıkıyorlardı hayatımdan hem de hiç izin istemeden, birer misafir gibi gidiyorlardı şimdi... Bizim örf ve adetlerimizde gelen misafire kaç gün kalacaksınız diye sorulmazdı derler keşke sorsaydım daha bir başka hazırlardım kendimi bu yolculuğuna...

Geçen yıllarıma serzenişte bulunmaz, geçen senelerimi boş yere üzmezdim hiç... Duygularım bir o yana, bir bu yana çarpıp, çarpıp duvarlarına geri dönmesine izin vermezdim. Hayallerime dahil etmezdim. Baharlarımda olmana izin vermezdim. Çiçeklerimi koklamana, koparıp da yakana takmana izin vermezdim. Gelinciklerimi çiğnetir miydim? Ya papatyalarımı atar mıydım önüne seviyor sevmiyor diye...

Ben sana hiç dokunmadım, teninin sıcaklığını bilemem, bilmek de istemem. Biz hep gönül dilimizle konuştuk, kalbimizin sesiyle isyanlarımız oldu. Yanımda olandan çok daha yakın olduğun zamanlarım oldu. Bir elmanın iki yarısı gibi, etle tırnak gibi, başla gövde gibi, anneyle evlat gibi... bütun olduğumuz zamanları bilirim. Belki bir aşı paylaşamadık, belki sıcak bir kahve muhabbetimiz olmadı, belki tatlı yiyemedik birlikte... Olsun ne çıkardı. Gönülde hissettiğim sen deyişinle, her şey benimdi...

Gönül ne kahve ister ne kahvehane gönül bir dost ister kahve bahane...

Daha ne kadar özleyebilirim seni? Daha ne kadar çekebilirim bu sevgiyi? Belki bir gün... Belki bir gün bekleyeceğim. Gelirsin değil mi?

Gözlerinin rengini bilmem, hissetmek istemedim ki... Böyle zamanlarda canım yanmasın diye... Ama gönül gözünü biliyordum hissettiğim renkti ne fark eder ha yeşil ha kahverengi....

Ellerini hiç tutmadım ki, tutmak istemedim zaten, ayrılması kolay olsun diye... Böyle zamanlarda üzülmeyeyim diye... Elinin gönlüme uzandığı zor zamanları bilirim ben...

Hangi rengi seversin bilmem... Hiç sormadım ki... Bilmek istemem de hatırlatmasın diye seni...

Sormadım gerçekten beni seviyor musun diye? Korktum sevgin benim sevgimi geçer diye? Olur da gidersen benim kadar üzülme diye... Belki bir gün... Belki bir gün bekleyeceğim. Gelirsin değil mi?

Korkma artık istesen de eskisi gibi çağıramam seni... Görüyorum ki iki yabancı gibi... Ama belki bir gün... Belki bir gün... Gelirsin değil mi?

Gidişlerine değil bu isyanım, giderken izin istemeyişlerine... Son bir kez daha" seni seviyorum" dur demiyorum... Gitme demiyorum amma... Seni seviyorum dememe sekte vuruşlarına benim isyanım... Şimdi bütün mutluluğum al senin olsun. Nasıl olsa ihtiyacım yok artık... Bana bende kalanlar yeter, senden kalanları ise katık yaparım yüreğime tekrar tekrar... Belki bir gün... Belki bir gün bekleyeceğim. Gelirsin değil mi?

Çok şeyi özlediğim zamanlardayım bi tanem... Bi tanen değil tane olmak zamanlarındayım... Tane tane sana akmak zamanlarındayım... Sessizim, sessizliğinim bakma sen benim bu sessiz çığlıklarıma ben seni unutma hallerindeyim… Unutamama durumlarındayım... Şimdi geçmişi gömme hallerindeyim, bu sefer kalbimin mezarı başındayım yavaş yavaş atarken toprağını üzerime ben seni ve kendimi gömme halindeyim... Ufacık bir nefes kaldı yokluğunu kapatmama ....

BELKİ BİRGÜN....BELKİ BİRGÜN BEKLEYECEĞİM. GELİRSİN DEĞİL Mİ?