Edirneliyim artık

Gönlüm artık hiç sıkılmıyor, 
Gerçek sevgiyi
Yaşanacak dostluğu buldum
Çektiğim acıları paylaştığım insanlarla
Biraz şaka biraz ciddi 
Kahkahalarda unuttum
Gitmek istiyorum buralardan
Bir türlü gidemiyorum…
Gitsem sanki gerçeklerle yüzleşeceğim
Sanki bir rüya gibi acılarıma bürüneceğim
Bak buralarda mutluyum
Sanki kökten Edirneliyim
İçimi yakıyor özlemlerim ve hasretim
Aklıma geliyor bazen yaşanmış gerçeklerim
Yolda yürürken durgun ve içi dolu eza
Bir dosta rastlıyor unutuveriyorum
Bir Süloğlu barajı, bir Karaağaç,
Selimiye Camii ve oturduğumuz parklar,
Bir söğütlük Bir Bosna köyü
Hele dostlarım yanımda ise,
Bırakıyorum geçmişimdeki öyküyü… 
Bak buralarda neşeliyim
Sanki kökten Edirneliyim
Çingenesinden, yaşayan Edirne’nin yerlisine
Ciğerinden leziz ev yapımı peynirine
Anıtlardan dolayı terk edilmiş kaderine
Fakat yeşilliklere bürünmüş çimenine
Tunca’sından, Akar yüreklere Meriç’ine 
Artık ne sayayım bilmem
Ben buralarda kendimi buldum
Sanki kökten Edirneliyim

Ayhan İÇÖZ 10.05.2014