Eflatun'a sorulan iki soru

Eflatun'a iki soru sormuşlar:

- Birincisi, "İnsanoğlunun sizi en çok şaşırtan davranışları nelerdir?

 - Eflatun tek tek sıralamış:

- "Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler.
Ne var ki çocukluklarını özlerler.
Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler.
Ama sağlıklarını geri almak için para öderler.
Yarından endişe ederken bugünü unuturlar.
Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarlar.
Ancak, hiç yaşamamış gibi ölürler."

Sıra gelmiş ikinci soruya;

- "Peki, sen ne öneriyorsun?"

Bilge yine sıralamış:

- "Kimseye kendinizi sevdirmeye kalkmayın.
Yapılması gereken tek şey, sadece kendinizi sevilmeye
bırakmaktır."

Önemli Olan; Hayatta En Çok Şeye Sahip
Olmak Değil, En Az Şeye İhtiyaç Duymaktır Dostlarım...

Eflatun'un yanıtladığı ilk soruyu şöyle yorumlamak mümkün:

Ne yaptığını bilmeyen insanların bir ideali yoktur. Çocukken büyümek için çaba gösterirler. Para sahibi olmak için bütün güçlerini harcarlar, hırslarının kurbanı olurken, hastalanırlar. Eski sağlıklı günlerine dönmeyi arzu ederler. Bunun için biriktirdiklerini harcayıp sıfırı tüketirler. Yarın endişesi ile yaşarken günlerini de heba ederler. Ölümü akıllarına bile getirmezler. Onlar sanki hiç yaşamamış gibi, hayattan zevk almamış gibi ölürler.

Sonuç olarak, bu tür kimseler, üzerinde düşünülmesi gereken şeylerin değerini ve süreci belirleyemiyor, acele ettiklerinde çok şeyler kaybettiklerinin farkına varamıyorlar.

İkinci soru, ondan istenen öneri. Benim şahsi yorumum ise şöyle:

Kimseye zorla kendinizi sevdirmeye kalkmayın. Sevgide pazarlık olmaz. Zira insanlar kabul etmeyecekleri hiçbir şeyi onaylamayacaklardır. Bu olgu dâhil, her anlamda rahat olun. Mücadeleyi devam ettirmektense onu sonlandırarak, sevilmeyi bekleyin.

Çok şeye sahip olmanın hiçbir anlamı yoktur. İnsanı bir yere getiremediği gibi amaçsız da bırakır. Kişinin mutlu olmasını sağlayamadığı gibi, idealsiz bırakır. İnsanın çok değil, gerçekten ihtiyaç duyduğu şeyi arzu etmesi ise bambaşka bir duygudur. Onun için emek verip sıkıntıya katlanır, elde ettiğini görebildiğinde onunla yetinir ve mutlu olur.

Ahmed F. Yüksel