Eğitim üzerine bir düşünce

İnsanların kaderlerinde yaşamak için hep koşturmaca vardır. Hayatlarını kader, alınyazısı veya fallarla kendilerini kandırarak yaşama biçimi veya günlük inanış (dini veya toplumsal) olmadan nasıl olsa olacak, boş ver!.. Amaan öyle olması gerekiyordu oldu gibi umursamaz tavırlarla anlık zevkleri yaşayarak zamanlarını öldürürler. Öyle bir döneme geldik ki, insanımızda sabır, düşünce,sakinlik, anlayış gibi kavramların yerine önce benim işim olsun, karşımdakinden banane, sadece kendini düşünme ve ne anlayış göstereceğim o bana göstersin gibi düşünceler yer almaya başladı. Bu da biz toplumda insan yaşam biçimini bencilliğe, kişiliksizliğe daha doğrusu insanlık denen kavramlardan uzaklaştırdığı görülmektedir. İnsan yaşamı eğlenme biçimini çok boyutlu ortamlara götürmekte, sanal ortamlarda gurp birlikteliği gerçek yaşamda da çirkin boyutlara kadar (fazla alkol alma, cinsel sapıklık vb gibi) götürmektredir.İnsanların adrenalin orantıları yükseldiği zaman zevk biçimi iç güdüsel olarak kamçılamakta hatta aşırı bencillik ve cinsel açlık birleştiği zaman sapıklıklara, tahamülsüzlüğe, kavgacılığa ve cinayetlere kadar gitmektedir. Toplum yapısı buna müsade etmese de, zamanla evrimsel değişiklikler, hayvani iç güdüleri ile aynı düzeyde yer almakta olduğu görülmüştür. Bunun içindir ki, yıllardır toplumumuzun yüksek görünüyor diye orantı kandırmacaları yapılsa da eğitim eksikliğinden kaynaklanmaktadır. Eğitim amacından çıkmış sadece bilgi öğrenme ve okuyan kesmin kazandırdığı finansal kaynaktan başka bir anlam taşımadığı görülmektedir. Aslında eğitim aile içinde başlar, yetiştirme ve terbiye sınırları içinde kazandırılmış kişilikli arkadaşlıklarla gelişir ve bu kişilerin oluşturduğu toplumlar sayesinde de refah bir düzeye gelinir.

Eğitim denilince akla, gelenek-görenek, geçmişini bilme, ahlak kuralları, vatanseverlik ve toplum bilinci gelir. Ama bugünkü eğitim aile içerisinde bile, ekonomik alım gücüne dayalı bencillik, düşüncesizlik ve savaşan bir birey halinde getirilerek toplum içerisine sokuluyor. Bu yetiştirilme biçimi toplumlarda ayrımcılık, ırklıcık ve maçlarda bile şuurunu kaybederek bilinçsizce kavga ve ölümlere kadar giden olayların yaşatıldığı tespit edilmiştir. Bu eksiklik milli eğitim ve diyanet işleri başkanlığının aileler içerisnde ortak çalışma ile eğitilerek ve öğretilerek belli süreçlerden geçirilerek başarılı olunur.gerçek bir eğitim sayesinde... Bugün okullarımızda milli eğitimin verdiği eğitim sadece günlük yaşamı ve ilerde sadece ekonomik olarak bilinçli bir toplum yetiştirmek için vardır. Yoksa birey kazandırmak, yeni bir proje yaratmak veya üretmek için değil. Ülkemizde bir çok parayla satın alınmış diplomalı okumuş ama amaçsız işsiz gençlerimiz mevcut, bu kişilerin ülkemize katkısı sadece okuduğu dönemlerde devlete kazandırdığı harç ve yurt paralarından başka bir getiri sağlamamıştır. Bunun içindir ki, ailelerimize düşen görevler çok fazla olmakla birlikte devletimizinde bu amaca ciddi olarak eğilmesi gerekmektedir. İnşallah eğitimli, üretken bir topluma doğru adım adım.

Ayhan İÇÖZ