Elif evini topluyor.

Elif evini topluyor...

Yazmak bir tutku mu, yoksa yalnızlığın biçare haykırışı mı pervasız…
Anlamadım..
Diğer hayatın bir çok anlamsızlığı içinde yitip gidiyor bu tutkusal hatta tutkal gibi sevdam..
Benin benle kalan her anında tüm heybetiyle karşımda dikilen hayata düşman yaşadığım,
Bana tek dost yazılık yaranım..
Dayanak bulamadığımdan hiç dayanamadığım,
Ama bütün sıkıntılarına
Hep dayandığım dayanıksız hayatımın
Tek dayanağı kadehlerimle dayanışma içindeyim yine akşam muştusunda,
Yorgunluk serenomisinin keyif çatalında….
Bazen aklımda..
Kümbet gibi..,
Timsah yaşlı gözlerinde
Dar çemberlerin hayalleri
Merkezinde oturduğu hayatların üstünde açık ağır avuçsuz elleri
Çocukluğun ıstırabları olur mu sorusunun belki tek cevabı
Evlat sevgisini nasıl bir sirayet içinde yaşadın ki,
Yar sevgisini saplantı eden körpe dağarcıklarda
Payın ne kadar bilebilirmisin ki., çileli otogar günlerinde,
Bandırma mı suçlu daha izmirden haremlerin acayipliği mi?
Saçların camlardaki izine sirayet etmiş otobüslerin hüzünlerinde
Soğuk otogarların mola sigarlarındaki sıcak ateşlerin titrekliği mi
Kümbet gibi merkezindesin ıstırabların mı yoksa
İnadına kurulan mutlulukların mı ortasında
Tüm vefakarlığın ve cefanı paylaşan umarsızlığınla
Bilemem belki ama bildiğim..
Her otogarların gençlik anılarında imzan da kümbet gibi
Körpe ayrılık anılarında ince sızıların
Dağılan evliliklerine ağladığın evlatların
Değil kümbet, olamadık bir tümsek bile
Ortasında oturduğun çemberin dahilinde..
Ne gözyaşları bizlere bahane
Ne kavgalarda bizim için siperler oldun anne
Kavga değildi o oysa bilemedin,
Düşman bellediğin adam babam
Istırabların odağı sen kümbetin kendisiydin tam
Sen benim anam, durmadan ağlayan,
İdam yaftasını giydirdiğin babam,
Hayatımızın tüm gamını taşımaya çalışan..
Ve falan filan…
Dağılan yuvaların depremzedesi torunla,
Darmadağınık hayatlarını ve hiç toplanmamış hayatlarınızı
Toparlamaya çalışan bitkin paçavralarla,
Otuz yıl kuramadığını kurmaya çalışan anlamsız yitik tavırların..
Bazen aklımda..

28.02.2009