Ellerinden (d)üşüyorum

Ben kabullendim beni,

Bırakıp gitme mecburiyetini!

Göçmen kuşlardı oysa tek bildiğim;

Bırakıp giden,

Mecburen güz mevsimi.

Hiçbir şey yokmuş gibi,

Hiçbir şey yaşanmamış gibi,

Arkanı dönmek bana?

İşte o zaman biraz gri,

Biraz yanık bir kalp,

Biraz duman tüter,

Beni boğar;

Biraz da kor kalan

Gece/gözlerin.

Yaprak döker gül tenim.

Aşk; acı!

Kanayan; yalnızlık!

Seni tutan ellerim değil,

Ah’ımdır,

Bağıra bağıra söyleyemeyecek kadar,

Suskun dilim.

İçime akan siyanür,

Pazartesi, Salı,

Ekim, Kasım, Haziran.

Ya  24/saat?

Bir damla,

Bir damla ,

Belki bir kış daha!