Emek - ekmek

Bakır yüzlü adam,
Gözleri mızrak gibi çakılı bulutlara,
Gençliğini düşünüyor;

Tarlasında öküzleriyle,
Kara sabanıyla, çorak topraklarla boğuştuğunu,
Altın başaklarla tırpan elinde vuruştuğunu,
Güneşin kavurucu sıcağı altında...
Beş kenarlı yamalı şapkası
Ve de toprak testinin serin suyu olmasa...
Başak yığınlarının gölgesinde
Bulgur pilavı bir de kuru soğanı; öğle yemeği,
Kağnı gölgesindeki yorgunluk uykusu...

Hani akşam olunca
Boz eşeğe heybesini atıp,
Tırpanını da omuzuna koyup
Köyün yolunu tutmanın mutluluğu...
Ah! sabah olunca
Eline yoğurtlu dürümü alıp,
Eşeğine binip tarlanın yolunu
Tekrar tutmak olmasa...
Daha harmanı, döveni, tınazı...

Gaz lambasının solgun ışıkları altında,
Kerpiç duvara sırtını verip
Yine bulgur pilavı, yanında ayranı
Şöyle bir karnını şişirip,
Bir de tütün sarıp
Derin bir nefes çekişi vardı ya
Değme gitsin keyfine.
Dinç mi dinç di artık.
Ama öküzlere de saman verilecek?
Hadi onu da avradı yapsın,
Bir de su kaynatsın tandırdan...

Güneş sıyrıldı bulutlardan,
Gözleri kamaştı, gülümsedi
Buruk mu buruk...

Gideli çok olmuştu avradı,
Çoktan toprak olmuştu.
Şimdi oğulları, gelinleri, torunları vardı.
Ne tadı kalmıştı, ne de tuzu dünyanın,
Bu kadar gelişmiş olsa da teknoloji,
Traktörleri, biçer döverleri, fabrikaları,
Neden asıktı insanların suratları,
Depresyonlardaydı ülkemin insanları...
(06 Şubat 2009)

Şadi Ünal