EMPATİ

Empati kurmak  yıllarca çok önemsedim  özenle dikkat ettim. Bu sayede kişilerle aramda  her zaman sıçak bağlar gelişti. Merhaba ve allasmalardık dediğim zaman vicdanım aklımda  kalmadı.

Karşımdaki insanlarda empati göremediğim için  yorulduğum. Uzun süre insanlardan uzak kar ların içinde düşünme zamanda geçirdiğimiz yolculuğum ilerledikçe tolerans seviyemde hem azalma hem de artış olduğunu farkettim.

Belki de tecrübeyle alakalı bir durum daha fazla empati yapabiliyor insan yaşı ilerledikçe, hem insanların bencilliklerine göz yumarken diğer taraftan sanki aynı şeyleri o yapmamışçasına patlıyor bir yanardağ gibi,

 Sokakta yürürken size doğru bakmadan gelen bir kişi size çarpıyor istemeden yapmış, aldırış etmezsiniz. (Birde Pazar yerleri var empati hiç göremezsiniz.)Mahçup olur ve özür dilersiz de ne önemi var der geçersiniz.Yolunuza yürür gidersiniz.

Ama bir de diğer insanlarla aynı yerde bulunma durumunda olduğunuz anlar vardır, uçaklar, trenler gibi. Böyle ortamlarda bağıra çağıra konuşan, kıpraşan insanlar. Kısa yolculuk olsa hiç umrumda değil ama uzunsaatlik  yol pek çekilmiyor. Huzur arıyor artık insan. Belki bir gece önce uyumadım, belki hastayım, belki gözlerim dolu dolu,belki bende anlaşılmak istiyorumdur.

İşte böyle anlarda da tolerans gösteremiyor insan. Müdahale ediyor ister istemez.Ne kadar da güçlüymüş empati yapmak; onun sayesinde bir an yoksun, bir an varsın.