En büyük hakaret sessizliktir..

Anladım ki insanlar..

Susanı, korkak..

Görmezden geleni, aptal..

Afetmeyi bileni, 'o zaten cepte-çantada keklik' sanıyorlar..

Oysa ki, istediğiniz kadar hayatınızdadır bu tip insanlar. Ölçüyü, mesafeyi siz koyuyorsunuz. Göz yumuyorsunuz..Sususyorsunuz..

Oldum olası maske kullanan insanları sevmemişimdir.

Sevmem.!

Burunları kaf dağında, tepeden bakan tipler vardır hani..

Akıllı sanarlar kendilerini, aklınca..

Kendilerini farlı göstermeye çalışırlar..

Maske kullananların aslında ne kadar yorgun olduklarını bilmezler-bilemezler..

Bilemezler çünkü kapasiteleri belli sınırda noktalanır.

Yaşam alanları sınırlıdır bu tiplerde..

Örneğin her haftasonu mangal keyfini tekrar etmeleri mutluluklarını doruklara çıkarırlar. Sadece mangal keyfi var hayatlarında, bir değişik etkinlik göremezsiniz..

Yorgunluklarını hayat'a bağlarlar.

Hatta, 'hayat bizi yordu' da derler çoğu kez..

Oysa onları yoran hayat değil, kullandıkları maskeleridir.

Bu tiplerden birine geçenlerde muhatap olmak zorunda kaldım.

Adam bilmiş!

'Allaha emanet ol' temennisini ihmal etmeyen tiplerden.. (dindarları tenzih ederim)

Kaf dağının ötesine geçmiş bir burunlu mahlukat..

Ona susarak hiç kelam etmeden beden dilimle öyle bir hareket yaptım ki karşısında, boynunu eğerek  gidiyor hala..

Rahatladım..

'Anlar mı o tipler bu tür hareketlerden' dediğinizi duyar gibiyim..

Bana göre bazan bazı durumlarda susmak, beden dili ile susarak eylemde bulunmak en büyük hakaretlerden biri olarak değerlendiriyorum..