En mutlu aile zamanı

En mutlu aile zamanı,

Evden kimsenin ayrılmadan

Hesaplar bölünmeden,

Paranın ortak olduğu,

Alışverişlerin ortak yapıldığı,

Birlikte yaşanılan zamanlardır…

Evlilik sonrasında, 

Yeni yüzler

Yeni ilişkileri,

Yeni mutlulukları

Ve mutsuzlukları getirir.

Ve bölünen sevgilerin, 

İç çatışmaların

O güne kadar alışılmış davranışların

Kimisi korunur,

Kimisi hiçe sayılır.                

“Bizi biz yapan duygularımızdır”, derdi annem…

Geride kalacak sadece güzel şeyler değildir.

Mutsuzsan eğer,

Yaşadığın tüm mutsuz günlerini de güzel yapar insan.

Eskiden daha iyiydi diyerek…

Ve mutluluk hepimizin özlem çektiği bir çeşit huzurdur…

Mutlu yaşamalısın.

Birlikte yaşadıklarını da

Mutlu etmelisin

Bak aynı sofradayız

Baban,

Ben,

Kardeşlerin,

Ağabeyin,

Bundan daha iyisi olur mu?

Bunun kıymetini bil…

Aradan yıllar geçti…

Her şeyim var,

Param,

Pulum

Evim

Arabam

Bir tercih yapmam istense,

Bütün bunları hiç düşünmeden

O gecenin sofrasına tercih ederim

Hem de hiç düşünmeden…

Aileye katılan yeni yüzlerle bundan sonra özlemini çektiğim o birlikteliği hiç bir zaman göremeyeceğim, bunu biliyorum...

Sadece “bizim olan, sadece biz” olan o ailemiz olmayacak artık. 

Kimi anların kıymeti içinde yaşanırken anlaşılmıyor.

En çok yitirildiğinde anlaşılıyor değer.

Mutluluk tek başına yaratılan bir şey değil.

Ve önce insanın yüreğinde yeşermesi gerekiyor.

Bu da yeterli değil,

Yeşeren mutluluk ağacının

Dal atması,

Çiçek açması ve

Kokusunun etrafa dağılması gerekiyor.

Bazen ansızın duygulanırım. İçim dışım bir hoş olur. Sığamam evlere, kalbimin hızı göğsümü ağrıtır. Kendime gelmem zaman alır. Ya tek başına uzun yollarda yürümem, ya da yalnız bir parkın en dip köşesindeki bankta saatlerce oturmam gerekir…

Saatlerce ve tek başına…

Ve bir gerçekte şu;

Geriye mal bırakmaya gelmez bu dünyada.

Bedava gelen malın kıymeti olmaz

Daha çok açlık yaratır

Bu da huzuru yok eder,

Ve miras olduğunda

Aileyi dağıtır,

İnsanları birbirinden soğutur,

Bu da insanı yalnızlığa sürükler…

Ve yalnız kalmış insan,

Toplumdan kopmuş insandır.

En büyük hazinemiz,

Mutlu ailemizdir.

Mutlu aileyi yaratabilmektir.

 AşkYazarı Mustafa Çifci/ www.mustafacifci.com