En son kime gülümsediniz? En son kimi özlediniz?

Ama yürekten gülümseme, özleme. En güzel hediye, en güzel iyilik gülümsemek. Bazılarıda yok lan gülümsemesin derler; menfaata gülümsemedir onların ki, hep bana, hayattan ne kopartırsam, ne gülümsemesi menfaatim ne olabilirlik, dünyaya bir kez geliyorum diyor. Ne güzel... Biz dokuz canlıydık. Onuncu köy olmasada ...

Peki en son kimi özlediniz? Ne hissettiniz. Görebildiniz mi? Eski bir okul arkadaşı mı, eski mahalleden arkadaş, komşu mu, kzınızı, oğlunuzu mu, babanızı mı, annenizi mi, akraba mı, hiç tanımadığınız ziyaret ettiğiniz bir çocuğu mu? Şöyle içten bir özlem, burnunuzun direğini sızlatan, beyninizi o günlere daldıran, gözlerinizi nemlendiren. Hayatta mı o kişi, gidecek kadar imkanınız var mı. Ne duruyorsunuz? Ütüm var, temizlik var, bir kerede ütüsüz giyemezmisiniz ? Neden bir eşyayı ütülemek kadar, ruhumuzu ütülemiyoruz? Kırışık kırışık. Sadece kafa ütülemek mi ? Zamanım param yok. Para yoksa zor. Zaman yaratılmalı. Evde hastan yoksa, kendin ayağa kalkamayacak kadar hasta değilsen. Üstelik aynı şehirlerde isen. Bak zaman geçti, vb. vb...

Peki nereyi özlediniz? Gezmek, yeme- içme yerleri, okuma kitap alanları

Peki peki anladım...

Hangi rengi seversiniz. Kırmızı mı bazen maviye de sevmeli. Maviyi severken de bazen kırmzıyı sevmeli. Sevemiyorsan tek renkte kalmasını bilmeli.

Duygusallığım çok yüksek, biraz düşürmeliyim ki hayata uyum göstereyim de olmuyor be ilacıda yok bunun.

William Shakespeare'in çok sevdiğim güzel şiiri kulağa yüreğe hitap ederken nede güzel anlatıyor.Fark edilen tüm anlara. Farketmek. Çoğu zaman kaybettikten sonra farkedilir.

Nuran Becerikli

Fark Edilen Tüm Anlara

“Bazen yıldızları süpürürsün farkında olmadan
Güneş kucağındadır bilemezsin
Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür
Ciğerinde kuruludur orkestra duymazsın
Uçar-gider koşsan da tutamazsın”