Engelli Dedikleri

Adımız sakat, özürlü, engelli, her ne olursa olsun bizim için fark etmez. Daha doğmadan, doğarken yahut da sonradan böyle olmuşuz, o da önemli değil bizim için. Özürlülerin dünyasına girebildin mi, oradaki zorluklardan sıyrılıp geri dönebilmen için pek çok özür dilemen gerekir zaten.

Suçlu aramıyoruz. Biz diyoruz ki:
Nefes almak değil
Yaşamak istiyorum insanca
Evimin duvarlarına mahpus değil
Hayata karışmak istiyorum
Girebildiysem bir kalabalığa
Alay dolu gözler değil
Anlayışlı bakışlar görmek istiyorum
Arkamdan fısıldaşmalar duymak yerine
Yüzüme merhabalı gülümsensin istiyorum
Halimden utanmak değil
Gururlanmak istiyorum.
İnsan olmanın onuruna varmak,
Çok şey mi istediğim?

Engelli insan, diğer insanlardan çok daha hassas oluyor haliyle. Hayat onu kırmış, engellemiş bir kere. Bencil ve hırçın olduğu da muhakkak. Zor yaşamı bunu gerektiriyor galiba. Sürekli bir itilmişlik duygusu yaşıyor. Hayatın engelleri karşısında her insandan çok çaba harcıyor, hiç olmazsa var olabilmek, yaşayabilmek adına. Sevgiye ve ilgiye herkesten çok ihtiyacı var engelli insanın. İstediği sadece anlayış. Fazla bir beklentisi yok hayattan. Bunu da ona çok görmeyelim isterseniz.

Aşkını yaşayamaz belki, ama engelli de sever. Hem de derinden. Unutmayalım bunu.

Bizim engelimiz kendimize
Engel olmayız size.

Engellerimiz tek değil, ama sorunlar ortak olunca, bu konuya değineceğim sonraki yazılarımda. Görüşmek üzere…