Eren

Sevmiyorsan beni, rastgele kırabilirsin.

Etkilere verdiğim tepkiyi otomatikman eleştirebilirsin.

Ben olsaydım diye başlayan cümlelerinle bana kendince güzel yollar çizebilirsin, sonra vazgeçip benim verdiğim tepkiyi verirsin, önemli değil.

Sevmiyorsan beni, hayatındaki tüm negatif şeylerin nedeni olduğumu söyle.

Nesillerin değişen karakterinin faturasını bana kes.

Küçük Emrah, Yavru Ceylan gibi davran da, bunu bana da sirayet ettir.

Yetmedi, birden kişisel gelişim gurusuna dönüş ve bana yapıştırdığın etiketi yeniden okumaya başla.

Sevmiyorsan beni,

Olduğum gibi kabul etme sakın.

Kır, dök.

Nasıl biliyorsan öyle yap.

Bu ne mi şimdi?

"Kaşarlanmak", derdi anneannem.

Ben de  gülerek "O ne ki  ?" derdim.

Kaşarlanmak, dupduru bir su imiş.

Bakınca kendini görürmüşsün içinde.

Pek ulvi bir şeymiş bu kaba söylenişli sözcük.

Bakana da huzur verir, suya da huzur verirmiş,

Bir kurbağa zıplamadıktan sonra içinden,

Kaşarlanmış ruh,

Sırtında eski abası, yüzünde sessizliği,

Gecenin ışığında yalnız yürüyen eren gibiymiş.