Eşeklerin duası

Hikaye bu ya; hala semercinin değişmesi için dua eden Pandispanya ülkesinde eşekler yaralı yaralı gezip asıl büyük semercinin önlerine attığı bir tutam ot karşılığı sevgiyle anırıyorlarmış.

“Eşekler köydeki semerciden çok şikayetçilermiş. Semerci hiç iyi semer yapamıyormuş. Eşeklerin sırtları kanlı yaralarla doluymuş.”

Eşekler toplanıp yeni bir semercinin gelmesi için dua etmişler. Hikaye bu ya duaları da kabul olmuş ve gerçekten köye yeni bir semerci gelmiş.

Ne var ki bu semerci de eşekleri rahatlatacak semerler yapamıyormuş, yaralar azalacakken artmaya başlamış.

Eşekler yine toplanıp, köye yeni bir semerci gelmesi için dua etmişler.

Ve gerçekten mevcut semerci köyden ayrılmış, yerine başka bir semerci gelmiş. Eşekler her semerci değişikliğinde olduğu gibi yine çok sevinmişler.

Ama çok zaman geçmeden yeni semercinin de çok farklı olmadığını, semerlerin gittikçe daha da kalitesizleştiğini, yaralarının ise kötüleştiğini görmüşler.

Semerci gitmiş, semerci gelmiş.

Her seferinde eşekler yeni semerci gelmesi için dua etmişler.

Bu hikâye kaç semerci değişene kadar böyle devam etmiş bilmiyorum.

“Nihayet bir gün eşeklerin aklı başına gelmiş toplanıp, artık semerciden kurtulmak için değil de eşeklikten kurtulmak için dua etmeye başlamışlar.”

Eşeklerin, semerci değişimine yönelik dualarını, eşeklikten kurtarma duasına evrilleştirmeleri, eşeklerin gerçek sorununun kaynağının semerci değil de kendileri olduğunu  kavradıkları, anladıkları anlaşılıyor.

Bu hikaye, "toplumsal olarak hayvanlar ile insanların yaşamlarının zaman zaman birbirine benzetilerek tanımlamalar yapılır" gerçeğini ortaya koyuyor, hikayedeki yaşanmışlık size bir şey hatırlatıyor mu bilmem ama bana ülkemiz adına çok benzerlikleri hatırlatıyor.

Nizamettin BİBER