Eskimiş bir hayal

Göğün kısa gülüşlerini koparıp alsam da
Uzun yollar unutkan yapıyor beni

Evde bahçede bir şarkıda kalıyorum

Göğsünü okuyorum bir kızın, yarasında geziniyorum
Başının altında nakışlı güz ayları

Ne zaman rüya bulaştırsam dizine omzuna
Ay şalvarıyla eğiliyor tepeye

Belası beni buluyor bu güz aylarının

Bir seksek taşı kâfidir geçmişi çağırmaya
Demli hüzünler takıyorum her güne

Oysa unutmak telli bir mektuptur

Çangal boynuzlu bir ağaçtır yüreği onun
Eskimiş bir hayal kalıyor ellerimde

Elim kolum bağlı olsa da değiyorum sözlerine

Kanlım olur bir gün bu uzak kırlar

(Yazılıkaya, Mayıs- Haziran 2010, Sayı: 46)