Expo 2015 Kaçtı, Sağlık Olsun

Kaç zamandır yazacağım blog sayfalarıma, olmadı gitti. Dün akşam taze taze dökmek istedim duygularımı buraya ama içim öyle sıkılmış, öyle bunalmıştım ki dışarıda gezip eve geç girdim, yine yazamadım.

Fotoğraf çok şeyi de anlatıyor aslında, Milliyet eşek şakası diyerek hislerime de tercüman olmuş. Dünkü heyecanımı anımsıyorum da... Devresonu tahsilatlarıyla uğraşıyoruz ama gözüm sürekli internet sayfalarında. Son dakika gelişmelerini almaya çalışıyorum, sürekli sayfa güncelleyerek satırlara bakıyorum. Ne varsa Ekşi Sözlük'te var, önce orada okuyorum İzmir'in kazandığı haberini ve yine önce Ekşi Sözlük'ten öğreniyorum haberin kocaman bir balon olduğunu. Ege TV canlı yayın sırasında haberi almış ama daha oylama başlamamışken nasıl oluyor bu diye, işin içinde bir yanlış anlama olduğunu aktarmış anonslarla. Yazarlardan birinin arkadaşı da oylama salonundan telefon açarak, İzmir'in kazandığı haberini yalanlamış. Neyse, az sonra haber siteleri de düzeltiyorlar başlıklarını; haberin yanlış olduğunu aktarıyorlar. Kazanan: Milano.

O inanılmaz sevinç, yerini bir düş kırıklığına, bir hüzne bırakıyor.

İki durumda da ağlayacağımı hissetmiştim dün, nitekim sevinçten değil, üzüntüden ağladım.

Oysa İzmir bu ülkenin aydınlık yüzüydü, Batı'ya açılan penceresiydi, bu organizasyonun altından yıllara dayanan fuarcılık deneyimiyle alnının akıyla kalkardı. Yıllardır üvey evlat muamelesi görmüş, Türkiye'nin 3. büyük kenti olmak dışında bilinmez olmuştu. Ama bu defa, onu 20-25 yıl öteye götürecek, kaybettiği yılları kazanmasını sağlayacak bir fırsat vardı önünde. Gavur nitelemesini ısıtıp öne sürmekten, tepkilere karşın ilçelerini bölüp garip bir biçimde mahalle dağıtarak oy toplamaya çalışmaktan başka İzmir için kaygı gütmeyenler; belki bu sayede İzmir için iyi bir şey yapabilecekti. (Universiade Oyunları'nı mı hatırladınız? Tabii canım, sağolsun devlet bu işi üstlendi ama arkasından da "E yatırım paralarınızla yapıldı bunlar, taş bitti inşaat paydos!.." dendi İzmir'e).

Kadifekale başta olmak üzere pek çok yerleşimdeki kentsel dönüşüm projeleri hızlanacak, genişleyecekti. O çarpık silüeti eleştirip duranlara fırsat verilmeyecekti bundan sonra. Yeni iş alanları açılacaktı. Kaynağı çarçur etmeyecek kişilerin ellerinde İzmir yenilenecekti. Ege'nin değil, Türkiye'nin İncisi böylece güzelliğine güzellik katacak, çağdaş görünümünü zenginleştirecekti. Evet, bunlar zamanla elbette yapılır ama bu fırsat kapıya kadar gelmişken olsaydı keşke. Daha hızlı, daha verimli olacağı kesindi.

Bu istikrarsızlık ortamında, her gün yabancı ajanslarda çarşaflıların fotoğrafları yayınlanırken, kapatma davasının kabul edildiği günde bu iş zordu tabii. 2008'in kayıp yıl olduğu belliydi zaten, şimdiyse küresel kriz kapımızda. Tam da hükümetin aslında ekonomi yönetiminde ne kadar becerikli olduğu ortaya çıkacakken, bir davanın ortaya atılmasıyla işler bir anda yön değiştirdi. 7 ay sonrasında ne olacağını bilmiyoruz, 7 yıl sonrası tamamen sisli. Eh, dünya da bunu görüyor tabii. Bir de Can Dündar'ın belirttiği gibi, Allinoi gibi dünyanın ilk hidroterapi uygulanan sağlık merkezlerinden birine sahipken, bu mirasın baraj altında kalmasını onaylamamız türünde garabetlerimiz varken, Expo gibi bir anlayışı ülkemize getirebilmek gerçekten güçtü.

Sağlık olsun!.. Bu kadar isim duyurduk, bunu kazanç sayacak ve ötesine bakacağız. Ben kendi adıma, Expo İzmir'e verilseydi kentime dönmek ve sigorta-yemek karşılığı çalışmalara gönüllü katılmak kararındaydım. Ne yapıp edip yine de döneceğim kentime ve uzaktan uzağa değil, daha fazla gireceğim işlerin içine; İzmir'imi güzelleştirmek için daha fazla çalışacağım.

Tüm İzmirlilere ve İzmir severlere sevgi ve selamlarımla!..