Eylül'de gelebilseydin

Bazen sadece kendini özler insan..

Sevdiği ile gülümsediği anlarını...?

Nice sensizliklere rağmen,  

Eylül gidiyor diyorsun, işte orda başlıyor ,

Hissediyordum …

Şimdi hüzün, sesi ancak dışarıdan,

En çok yakışan bu muydu  bize,

Bitmeyen bir sevdadan kalan hüznünü...

Gülüşlerinde saklar bazı kadınlar.

Her bahar aşık olmazlar,

Hep Eylül'dür onlar.

Sonsuzluktur aşkları…

Ve her şarkı hüzzama dönüşür dudaklarında.

Onlardan birine rastlarsan bir gün…

Beni hatırla...

Eylül de gelebilseydin keşke…!

Ve bir sonbahar daha geçiyor ömrümüzden

Yeryüzünden tut da gökyüzüne kadar,

En çok da senin sayende güzel di buralar...?

Aklım sendeyken yağmurlara sığmaz hayalim...

Ah burada olsan, hâla çok güzel Ankara'da sonbahar…

Yeni yapraklar için, eski yaprakları temizliyor hüzün…

Düşen her yaprakla beraber biraz daha gömülürüm.

Her sonbahar geldiğinde seni özlerim!

Ve ben bütün yaprakları döküyor ken şimdi,

Ömrümün son demi…