Eylül kırığı

Bitmiş bir mevsim doluştu içime
Bir sıkıntı, bir sancı ki
…sorma gitsin

Gözlerim olabildiğince çığlıkta
Bir yalnızlık, bir ayrılık ki
…değme gitsin

Oysa ne sevinçler biriktirmiştim adına;
sen gelince tüm acılarım dökülecekti şehre.

Sokak çöpçüleri kürekleyecekti ihanetleri,
soğuk da olsa gün, seni dolduracaktı odama.

Yalnızlığım sen kokacaktı
mevsim sana solacaktı
ben sana yatacaktım sarı gecelerce.

Oysa ne heyecanlar titremişti adınla;
Sana açılan kapılara uzanacaktı çocuk yanım.

Adımlarım sana koşacaktı,
sarılınca göğsüne yok olacaktı yalnızlık.

Kalabalığım olacaktın,
rüzgar şarkılarımı dolaştıracaktı bir uçtan bir uca.

Ay kırıklarını toplayacaktı bahçende son çiçekler
Başı boş hayallerindeyim bitmişliğimle

Kızıl uykulardan sağdım göz yaşlarımı
Yıldız batıklarında yuttum edepsiz isyanları

Kumral sabahlara geçmesi bundandır tırnaklarımın
Bak;
Yırtık bulutlardan sızıyorsun tenime

Oysa;
Oysa, coşkular getirirsin sanmıştım,
gülüşüme çaldın hazanı.

Nefesimde ağırlığınca a ş k.

Arzu Altınçiçek